موضوع طبیعتا جالب بود ولی بحث ها به دلیل حضور فرخ نگهدارمنحرف شد و از بار فکری چندان بهر ه نبرد. کاش برنامه ریز،فرخ نگهدار را دعوت نمی کرد و بجای آن واقعا 3 تحلیلگر سیاسی ویا کارشناس سیاسی با دید گاه های متفاوت را در این میز گرد دعوت می کرد . در این بحث محمد رضا نیکفر به بنی صدر و بنی صدر به نیکفر نان قرض می دهد و هر دو بجای یک بحث فراگیر و استراتژیک ، دقیقا علیه نظرات فرخ نگهدار بسیج می شوند و در قبال حرف های انحرافی نگهدار آنان هم ناگزیر منحرف می شوند . نیکفر خود دچار تناقص است از یک سو می گوید که از توافق هسته ای خوشحال هست و از طرف دیگر به مردمی که رقص و پایکوبی کرده اند ایراد می گیرد که چرا بخاطر توافق هسته ای رقص و پایکوبی می کنیدد و چرا فراموشکار شده اید؟ بعد ایشان داستان« آمنه » فرضی که به چهره اش اسید پاشیده شده را بعنوان، سناریو بحث انتخاب می کند .
تصمیم ساخت بمب اتمی که چند صد میلیارد دلار زیان برای کشور در بر داشته است توسط خامنه ای گرفته شد ه است و تصمیم به مذاکره هم توسط بیت رهبری وقبل از انتخاب حسن روحانی بطور مخفیانه از طریق کشور عمان انجام گرفته بود .از نگاه روحانیت شیعه ایران، تجهیز به بمب اتمی کار احمقانه ای نبود بلکه در صورت دست یابی ، هلال شیعه صاحب بمب اتمی می شد و می توانست بعنوان یک قدرت اتمی چنین خواز و ذلیل در مقابل بمباران سعودی ها عمل نمی کرد. ولی محاسبه آنان غلط از کار در امد .بنابراین؛ این نتیجه گیری که مقصر اصلی در پروژ اتمی کسی جز خامنه ای نبود، زیاد دشوار نیست . مشکل اپوزیسیون سرنگون طلب ، نبود استراـژی است .آنان در تاکتیک ها و حرکات روزانه غرق شده اند . در مقابل جمهوری اسلامی بنظر می رسد که هر چند در عرصه تاکتیک به دلیل جنگل قدرت سیاسی در ونی ، بسیار احمقانه عمل می کنند ؛اما درعرصه استراتژیک بسیار زیرک عمل کرده است . رهبری جمهوری اسلامی وقتی دید که پروژه اتمی دستاویز سرنگونی رژیم را فراهم کرده است ، از دوسال پیش، به فکر مصالحه اتمی افتاد که اکنون در لوزان نتیجه داد ..
این بحث ادامه دارد