دوست گرامیم، ائلیار عزیز،
من با بخشی از نوشته شما موافقم. احساسی را که من ترکی زبان می توانم با زبان ترکی بیان کنم، با زبان فارسی نمی توانم به همانگونه نشان دهم.
ولی با بخش دیگر نوشته شما موافق نیستم. اصطلاحاتی که شما از آنها استفاده کرده اید، در یک گفتگوی عادی کوچه و بازار می تواند طبیعی باشد ولی در جمعی فرهنگی و در جمعی که بخواهند یک بحث جدی را پیش ببرند، عادی نیست.
در همه زبانها اینگونه اصطلاحات وجود دارند. در یک کار هنری، در یک رمان از قول قهرمانان داستان، می توان چنین اصطلاحاتی را بکار برد و به کاربردن آنها در جای خود روح خاصی به آن رمان می دهد و اگر بکار نبری اشتباه است. ولی آیا جای چنین اصطلاحاتی در یک بحث جدی هم می تواند باشد؟ به نظر من نه!
بگذارید یک مثال از زبان آلمانی بیاورم. شما در کوچه و خیابان همه روز کلمه Scheiße = گه، مدفوع را که به هنگام عصبانیت گفته می شود،
فکر می کنم که بکارگیری هر اصطلاحی جای خود را دارد. می توان همین احساس را با اصطلاحات دیگر بیان کرد. خوشبختانه هم زبان ترکی و هم زبان فارسی در این مورد غنای کافی دارند.