Skip to main content

جناب توکلی عزیز،

جناب توکلی عزیز،
یونس شاملی

جناب توکلی عزیز،
تصویر گفتگو با خانم مژگان، برای شنونده این گفتگو، تصویر مبارزه با "تجزیه طلبی!!" را برجسته میکرد! این تصویر دو تاثیر بسیار منفی بر جامعه و مردم در ایران باقی میگذارد: یک - نفس این گفتگو و گفتگوهایی از این نوع از سویی به پولاریزه شدن جامعه ایران، تشدید تخاصم میان گروهبندی های اتنیکی و حتی تلاشی در جهت تشدید تضادهای غیراصولی و بردن ایران در درازمدت بسوی یک جنگ داخلی است. دو- از سوی دیگر این روش در نهاد خود نوعی ترویج آندیشه سیاسی جدایی طلبی را از نگاهی منفی (تخاصم پروری) را با خود به یدک میکشد. چرا که با آگراندیسمان شدن فکر "جدایی طلبی"، و تبدیل آن به مسئله اصلی در ایران، عملا اندیشه های سیاسی دیگر موجود در جوامع مختلف اتنیکی درایران در سایه قرار گرفته و در به حاشیه راندن آن کمک میکند. سه- این گونه گفتگو ها که بر بنیاد واکنش شکل میگیرند، عملا

افکار عمومی و محتوی مطالب مئدیای فارسی زبان عملا بسوی "دفاع از تمامیت ارضی"، یعنی یکی از شعار های اصلی جمهوری اسلامی کشانده میشوند و از این طریق ذهنیت جامعه و یا افکار عمومی را نه در جهت تغییراتی دمکراتیک، بلکه در سمت و سوی غلبه یک نگرش راستگرایانه و حتی حکومت پسندانه سوق میدهد. *** به نظر میرسد، طرح مشکلات و مسائل سیاسی بایستی بر انگیزهای کنشی، مثبت و دمکراتیک استوار باشد و در عین حال سیالیت فکری موجود در کل جامعه ایران و جوامع متعلق به ملیتهای غیرفارس را منعکس کند. اما گفتگوهایی از این دست خواه ناخواه طوری پیش میروند که گویا تمامی مردم در مناطق ملی غیرفارس "جدایی طلب" معرفی میشوند و این گفتگو ها افکار عمومی را نه در نقد فکر جدایی طلبی، بلکه علیه ملیتهای غیرفارس تحریک و تبلیغ میکند. *** در عین حال، سخنان خانم مژگان، همشهری من، در بخشهایی بسیار مغشوش، غیردقیق است. در این کامئنت قصد وارد شدن به سخنان ایشان را ندارم.