من شخصاً از چنین نوشته ای در

من شخصاً از چنین نوشته ای در دفاع از زبان‌ها و فرهنگ‌های دیگر استقبال می‌کنم. چون: 1- به زبان فارسی خوش آهنگ و چابک و کوبنده ای نوشته شده است. 2- استدلال هایش بر سند و مدرک استوار است. 3- دروغ و جعل سند و نسبت دادن سخن نادرست به دیگران در آن نیست. 4- نویسنده اسناد و مرجع هایش را یک خط در میان نخوانده. 5- به خواننده اش احترام گذاشته و نخواسته به او کلک بزند و فکر نادرستی را با جعل نوشته‌های محققان غربی و ایرانی به او قالب کند. 6- دشمنی با زبان فارسی و فارسی زبانان در آن نیست. 7- نویسنده دفاع از زبان ها و فرهنگ‌های دیگر را به وسیله ای برای کوبیدن این و آن تبدیل نکرده. 8- در پس دفاع او از زبان ها و فرهنگ‌های دیگر، فلسفۀ ژرفی نهفته است. 9- مطالعه‌ای عمیق در زمینۀ موضوع بحث و موضوع‌های مرتبط با آن کرده است. 10- نویسنده از مناعت طبع برخوردار است و از زدن تهمت های ناروا به اشخاص خودداری کرده، منظورم اشخاصی هستند که نویسنده به نقد دیدگاه هاشان پرداخته است. 11- سطح بحث را از سطح نوشته‌های بی در و پیکر، عصبی و ناسالم ترک ستایان بالا برده است. 12- پرسش از نویسنده این است که در اوضاع و احوال کنونی چگونه می توان راه حلی به این مشکل خانمانسوز یافت که ایران به یوگسلاوی دوم تبدیل نشود و به کینه های قومی بیش از این دامن زده نشود؟ فراموش نکنیم که آن منطقه همین امروز در آتش کینه‌ها و اختلافات قومی و دینی و زبانی می‌سوزد. حتی رجب طیب اردوغان نیز چو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزد. حتماً سخنان چند روز پیش او را شنیده اید. قبول دارم که نسخه‌هایی که این گروه از روشنفکران ایرانی برای ایران می‌پیچند نه تنها راه گشا نیست، بلکه خطرناک است. از نسخه‌های کهن دولت-ملت سازی واقعاً باید دست برداشت. تاریخ ملی که برای ما نوشته‌اند، مثل هر تاریخ ملی دیگر ساختگی است و باید آن را دوباره نوشت. در پایان، از سرکار خانم هایدۀ ترابی سپاسگزارم و خوشحالم که با انسان بزرگواری آشنا شدم. چون ایشان را نمی‌شناختم. با احترام