جناب ائلیار محترم؛ واضح است

شما «کسرویسم» را غیر مفید به «حفظ تمامیت ارضی ایران» میدانید و می نویسید: «این سیاست، بیراهه است و به زیان ایران متحد.» طنز کار آنجاست که احمد کسروی نیز دقیقا چنین سخنانی میگفت و همچو تزی را دنبال میکرد! او فکر میکرد «برانداختن زبانهای غیرفارسی» به نفع حفظ تمامیت ارضی ایران و باعث خوشبختی همه ایرانیان خواهد بود. با این حساب، شالوده جهانبینی شما اساسا چندان تفاوتی با تز اساسی ناسیونالیسم کسروی ندارد. زیربنای نظریه هایتان یکی ست؛ اختلافتان در تاکتیک و متد رسیدن به تز اساسی ست: همزیستی و حفظ تمامیت ارضی. جوانان روشنفکر و فرهیخته آذربایجان میخواهند مسائل تئوریک آذربایجان را به دور از شبح تمامیت ارضی بررسی نمایند. در این راستا، برخورد علمی و صادقانه با تاریخ آذربایجان یکی از گامهای اساسی ست که باید برداشته شود. گذر از کسروی نیز در همین رابطه معنی پیدا میکند. گذر از کسروی امری ست ضروری. ولی این گذر باید امانتدارانه، اخلاقی، صادقانه و علمی باشد. در غیر این صورت نتیجه همانی خواهد بود که می بینیم: میدانداری پوپولیسم و لومپنیسم، شکل گیری روزافزون فضای ضد روشنفکری، فرار فزاینده دانشجویان و روشنفکران از حرکت ملی آذربایجان، قربانی کردن هویت ملی /تاریخی و منافع آذربایجان در زیر پای برادر بزرگ ترکیه، اتلاف انرژی در راه واژه ها و تئوریهای فانتزی گونه در خصوص ملت واحد ترک، دنیای واحد ترک، پانتورکیسم و پان تورانیسم...