شعری از شادروان اخوان

فریاد
خانه ام آتش گرفته است آتشی جانسوز/

هر طرف می سوزد این آتش/

پرده ها و فرش ها را تارشان با پود/

من به هر سو می دوم گریان/

در لهیب آتش پر دود/

وز میان خنده هایم تلخ/

و خروش گریه ام ناشاد

از درون خسته ی سوزان/

می کنم فریاد

ای فریاد/


خانه ام آتش گرفته است آتشی بی رحم//

همچنان می سوزد این آتش/

خانه ام آتش گرفته است/

نقشهایی را که من بستم به خون دل

بر سر و چشم در و دیوار/

در شب رسوای بی ساحل/

وای بر من وای بر من/

سوزد و سوزد غنچه هایی را که پروردم/

بدشواری در دهان گود گلدان ها/

روزهای سخت بیماری/


از فراز بامهاشان شاد/

دشمنانم موذیانه خنده های فتح شان بر لب

بر من آتش بجان ناظر/

در پناه این مشبک شب/

من به هر سو می دوم گریان/

از این بیداد می کنم فریاد/

ای فریاد


وای بر من/

همچنان می سوزد این آتش/

آنچه دارم یادگار و دفتر و دیوان

و آنچه دارد منظر و ایوان/

من به دستان پر از تاول/

این طرف را می کنم خاموش/

وزلهیب آن روم از هوش/

زان دگر سو شعله برخیزد بگردش دود/

تا سحرگاهان که می داند که بود من شود نابود؟/

خفته اند این مهربان همسایگان شاد در بستر/

صبح از من مانده بر جا مشت خاکستر/

وای آیا هیچ سر بر می کنند از خواب

مهربان همسایگانم از پی امداد/

سوزدم این آتش بیداد گر بنیاد/

می کنم فریاد

ای فریاد/

"اخوان ثالث"/