آقای سنجری گرامی، شیوه ایران

آنرا چاپ کردند. هنوز بحث "کی بود، کی بود، من نبودم" در باره اچاپ این مقاله تمام نشده بود که مقاله دیگری از همان نویسنده چاپ شد، با تیتر «ما اسیر قومی وحشی هستیم كه توهم متمدن بودن هم دارد» اینبار چون بازی "کی بود، کی بود، من نبودم" دیگر حوصله خوانندگان را سر برده بود، مسئولین سایت دسته جمعی دم گرفتند "من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود!" شما اگر بحث در باره چاپ یا عدم چاپ مقاله ها را دنبال کنید، دو اصطلاح را با فرکانس بسیار بالا خواهید دید: "آزادی" بیان" و "توهین". از این میان "آزادی بیان" کلیدی است در دست نژادپرستان، که فارسها را وحشی و بیشعور بنامند، و "توهین" قفلی است برای ایراندوستان، که حتی اجازه نداشته باشند کسی را "ایران‌ستیز" بنامند! اساسا مفهوم توهین در ایران گلوبال یک مفهوم سیال است و می‌توان آنرا مانند آدامس یادکنکی کشید و فرم داد. اینکه چه چیزی توهین است یا نیست، بستگی به خود کلمه ندارد. توهین در ایران گلوبال همیشه در رابطه با مخاطب یک کلمه است که تعریف می شود. مثلا "ایران‌ستیز" اگر به فرهاد قابوسی اطلاق شود توهین است، و "نژادپرست" اگر به خوئی اطلاق شو توهین نیست! مثلا من یکبار نوشتم سخنان یک نویسنده در مقاله اش "دروغ" است، و کامنتم بدلیل توهین حذف شد، ولی همان نویسنده نوشت سخنان من "تهوع‌آور" است، و کامنتش چاپ شد! بنا بر این و در منطق شدیدا "گلوبال" مسئولین ایران گلوبال این خود کلمه نیست که تعیین می‌کند توهین است یا نه، توهین بستگی به مقام و جایگاه مخاطب دارد. برای همین است که سردبیر ایران گلوبال هنوز مکالمه با آقای قابوسی را قطع نکرده سراسیمه و شتابان مقله شما را به تیغ بیدریغ سانسور دچار می کند، زیرا .... بالاخره مخاطب شما کم آدمی نیست، پروفسور دکتر فرهاد قابوسی است!