جناب چریک، آقای بهنام می گوید

بی سواد و ناآگاه و شوینیست و .... . شما بفرمائید ما با این برخورد چکار باید بکنیم؟ آیا ما هم مانند سران جمهوری اسلامی که اسم "تقلب انتخاباتی" را "بداخلاقی" می گذارند، می توانیم اسم "سانسور" و برخورد جانبدارانه به این آشکاری را "رودربایستی" بگذاریم و خیالمان راحت شود؟ آیا راه حل شما این است؟ من این را بارها نوشته ام که اگر نویسنده ای سخنان نژادپرستانه بر زبان آورد، دیگر نباید به او امکان چاپ مقاله هایش را داد.ولی می بینید که ایران گلوبال تریبونش را در اختیار واضع تئوری "ژن معیوب فارسها" قرار می دهد، چون به "آزادی بیان" معتقد است! مثل اینکه یک حزب چپ ارگان روزنامه اش را در اختیار فاشیستها بگذارد و بگوید به تو چه؟ آزادی بیان است! بر سر این موضوعات بارها و بارها در ایجا بحثهای فرسایشی شده و باور کنید من هم حوصله ندارم که همان بحثها را هر از چند ماهی با افراد جدید دوباره شروع کنم. نظرات من در باره مسئله قومی کاملا روشن است و بارها در اینجا تکرار شده است. از آنجا که برای من کرامت و سعادت انسان مهم است و نه مرز و خاک و خون، بارها نوشته ام اگر سعادت و کرامت مردم این جغرافیا در گرو تجزیه ایران است، باید اینکار را همین امروز انجام داد و به فردا نگذاشت و همانطور که قبلا گفتم، چندین بار با آقای کرمی و دیگران بدلیل ترکستیزی و عربستیزیشان درگیر کلامی شده ام. ولی اکثر این حضرات بیشتر از اینکه عاشق زبان مادری باشند، از زبان فارسی متنفرند. ما روزها با مسئول سابق کامنتها بحث داشتیم، زیرا ایشان معتقد بود عبارت "زبان الکن فارسی" اصلا توهین نیست و خیلی هم خوب است! مسئله این است: موتور این جریان هویت طلبی عشق نیست، نفرت است و نفرت مسلما راهگشای سعادت انسانها نیست. بگذارید بحث را مشخص و کانکرت کنیم: آیا ترویج ادبیات نفرت و نژادپرستی به بهانه آزادی بیان جایز است؟ اگر مرز آزادی بیان "توهین شخصی" است، آیا می توان به یکی مجوز توهین داد و دیگری را سانسور کرد و بر سر این عمل پافشاری کرد و باز هم دم از آزادی بیان زد؟ سؤال بسیار مشخص است، اگر دوست دارید، جواب مشخص بدهید!