راه امروز و فردای ایران در مسئله ملی
-------------------
این مقالات ژنگرایی که رازی عزیز اشاره کرده اند-بله در سایت منتشر شده است. البته ایده هم به نقد کشیده شد.و جواب کافی نیز گرفت.
اما اساس مسئله:
واقعیت این است که در جامعه ی ما منهای حکومت ،دو جریان در برابر هم قرار گرفته اند:
- تبعیض دیدگان که خواهان تقسیم قدرت اند
- تمرکز طلبان که نمی خواهند تقسیم قدرت را قبول کنند.
----------
کشمکش بین این دو است.هر جریان به همه چیز دست می برد که حقانیت خود را نشان دهد.
-یکی منافع ملی-تمامیت ارضی- تاریخ و علم و تبلیغات را وسیله کرده که قدرت را تقسیم نکند.
- دیگر ی به امکان عدم زندگی مشترک-همزیستی تاکید میکند.
---------
از نظر من راه حل :
1- تقسیم قدرت از راه فدرالیسم است
2- به رسمیت شناختن اتحاد دموکراتیک داوطلبانه است.که اگر مردمی با اکثریت آرا خواست جدا شود حق اوست.
---------
که حکومت ایران- و افراطی های جهانی بدشان نمیاید که جنگ داخلی را ببینند و رویش سرمایه گذاری کنند.
---------
تمرکز طلبان از این راه حل میترسند. میگویند «آنوقت دیگر ایرانی باقی نمی ماند».
-از نظر من این فکر خطای بزرگ و اساسی ست. چرا که:
ایران را یعنی اتحاد مردمان مختلف را در دوران ما تنها از راه «اتحاد دموکراتیک» میتوان حفظ کرد. نه با تمرکز طلبی.
تمرکز طلبی نتیجه اش تجزیه است. اما اتحاد دموکراتیک «همزیستی متحدانه».
----------
اکنون سازمانهای سیاسی نیز به این راه حل دموکراتیک رسیده اند. توجه کنیم آینده ی سیاسی کشور را همین مردمان+سازمانهای سیاسی و دموکراتیک تعیین خواهند کرد.
البته اگر دموکراسی خواهی در جهت موفقیت پیش رود. و نه مثل دموکراسی خواهی بهار عربی یا ایران 57 و سوریه و لیبی
وسیله ی بازی «غولهای جهانی و خشونت طلبان» گردد. که در چنین حالتی : شکست-جنگ داخلی-دیکتاتوری-تجزیه -و ویرانی در انتظار جامعه است.
----------
ایران 2 راه دارد باید از حالا آن را انتخاب کند:
1- یوگسلاوی
2- چکوسلاواکی
-----------
من طرفدار راه حل چک ها و لاواکی ها هستم.
فکر میکنم اتحاد و همزیستی و صلح و دوستی و دموکراسی را تنها از این را میتوان پیاده کرد.
----------
راه تمرکز طلبان را راه صرب ها می بینم.
اما راه درست راه چک ها و لاواکی هاست.