پس از فروپاشی رژیم شوروی

..... که از زمان استالین آغاز شده بود شتاب داد و سرانجام از درون واژگانی مانند سوسیالیسم و کمونیسم بدترین چهره سرمایه داری که سرمایه داری دولتی است در سرزمین شوروی پدیدار شد! به هر روی مرز میان ویرایش و بهسازی مارکسیسم با پسرفت از مارکسیسم فریبنده، سست و شکننده است و کسانی می توانند بفهمند که چه کسی ویراستار مارکسیسم است و چه کسی گریزان از مارکسیسم است که دانش سیاسی بالائی داشته باشند. ********** در میان مارکسیست های ایرانی نیز پس از فروپاشی رژیم شوروی پیشین کسانی همچنان باورمند به مارکسیسم کهن و کلاسیک ماندند، کسانی نیز مانند زنده یاد ژوبین رازانی (منصور حکمت) دست به ویرایش و بهسازی مارکسیسم کهن و کلاسیک زدند و کسانی نیز به رویزیونیست ها پیوستند، سازمان فدائیان خلق ایران – اکثریت پس از فروپاشی رژیم شوروی پیشین از سازمان هائی بود که راه رویزیونیسم را در پیش گرفت و پسرفت از مارکسیسم کهن و کلاسیک و پذیرش بسیاری از دیدگاه های زرسالاران و سرمایه داران و گذاشتن نام سوسیال دموکراسی به روی راه و روش های سرمایه داری برابر بود با گام گذاشتن این سازمان در راه رویزیونیسم! روشن است که دیدگاه های رویزیونیستی سازمان فدائیان خلق ایران – اکثریت در زمان کنونی هرگز برابر با دیدگاه های سازمان چریک های فدائی خلق ایران در زمان رژیم پادشاهی که پیرو مارکسیسم کهن و کلاسیک بود نیست! همان سازمانی که اکثریتی ها خودشان را از بازماندگان آن می نامند و هر سال در سالگرد رویداد سیاهکل سخنرانی کرده و سرود می خوانند! ********** از سوی دیگر سوسیالیست ها دو برخورد با ناسیونالیست ها دارند، یک گروه سوسیالیست هائی هستند که در برابر ناسیونالیست ها نرمش نشان داده و سخنان ناسیونالیست ها را از زبان مادری گرفته تا مرزبندی ها و دیوارکشی های ناسیونالیستی میان مردم یک سرزمین با دستاویزهائی مانند فدرالیسم و حق تعیین سرنوشت بی کم و کاست بازتاب می دهند، چنین کسانی چپ های پوپولیست نام دارند! گروه دیگر سوسیالیست هائی هستند که خودشان و دیدگاه هایشان را از ناسیونالیست ها جدا کرده اند چون به خوبی دریافته اند که ناسیونالیسم با ویژگی هائی که دارد با سوسیالیسم سازگار نیست و نمی تواند باشد و اگر ما سوسیالیست ها را چپ گرا بنامیم راست گراترین راست گراهای جهان ناسیونالیست ها هستند! سازمان فدائیان خلق ایران – اکثریت گذشته از آن که از مارکسیسم پسرفت کرده و راه رویزیونیست ها را در پیش گرفته است در برابر ناسیونالیست ها نیز دچار خودباختگی شده و با نرمش نشان دادن در برابر آنها به گروه چپ های پوپولیست ناسیونالیزه شده پیوسته است! برای نمونه این سازمان در برنامه ای که به تازگی نوشته است می گوید: ( ..... فدرالیسم پیشنهادی ما جغرافیائی - ملی است! در این ساختار حاکميت واحد است ولی قدرت تقسیم می شود تا امورات مردم میان خود مردمان از هر ملیت و منطقه جغرافیائی توزیع گردد! ..... ) هر کس با دیدن چنین برنامه ای از خود می پرسد ناهمسانی چنین فدرالیسمی با فدرالیسمی که ناسیونالیست ها از آن سخن می گویند در کجاست؟ و اگر چنین برنامه ای پیاده شود جز یک رژیم ملوک الطوایفی مانند رژیم های ملوک الطوایفی در زمان برده داری و زمان فرمانروائی پادشاهان باستانی چه چیزی دیده خواهد شد؟ آیا این است فدرالیسم بر پایه دموکراسی و سوسیالیسم و اینترناسیونالیسم؟ و آیا در جهان کنونی و در سده بیست و یکم و در زمان ماهواره و اینترنت شالوده کشورداری در کشورهای فدرال دموکرات جغرافیا و ملیت است؟! سازمان فدائیان خلق ایران – اکثریت اگر گرفتار پوپولیسم از گونه ناسیونالیستی آن نبود باید این چنین می گفت: ( ..... فدرالیسم پیشنهادی ما فدرالیسم دموکراتیک بدون مرزبندی های ناسیونالیستی میان مردم است ..... ) در جهان کنونی با راهکار .....