Skip to main content

آقای کاوه جویای عزیز،،

آقای کاوه جویای عزیز،،
Anonymous

آقای کاوه جویای عزیز،، متأسفانه در زبان فارسی لغاتی برای جهت یابی مثل شمال، جنوب، شرق‌ و غرب وجود ندارد، برای ساختن ابزار و خانه و معماری لغاتی مثل نقطه، خط، مثلث، مربع ...... ذوزنقه، هرم و منشور وجود ندارد که همه اینها را از زبان عربی به عاریت گرفته و بنام زبان پارسی مصادره گردیده و یا لغاتی که نماینگر شهرنشینی باشد، مثل دیوار، اتاق، قاشق، بشقاب، قابلمه، قورمه و قیمه وجود ندارد که همه اینها را هم از زبان ترکی به عاریت گرفته و بنام زبان پارسی مصادره گردیده، با چنین موقعیت فقر زبانی، چطور می توانند بخودشان اجازه دهند که برای ملت ترک آذربایجان تاریخ بنویسند و هویت و زبان آنها را زیر سئوال ببرند؟ بهتر نیست که به کار به ساختن جوک برای دیگر ملتها ادامه دهبد و بفکر ساختن شعر در وصف جام و می و الکل، جهت رفتن به عالم هپروت مثل، من بنده آن دمم که ساقی گوید/ یک جام دگر بگیر و

من نتوانم، باشید و یا در فکر ساختن شعر و شعار در وصف شاهان و رهبران باشید و با اشعاری مثل، افعی چو زمرد نگرد کور شود/ شاها تو زمردی نگاهت افعی و یا، خدایا خدایا تا انقلاب مهدی، حتی کنار مهدی، بعد از وفات مهدی، بعد از وفات خودت، خمینی را نگه دار، قند تو دل رهبران آب کنید تا آنها خودشان را در عرش علاء تصور کنند و تا زیر سایه ژست های کاریزماتیک، این شاهان و رهبران، پایه های حاکمیت های دیکتاتوری را به همراه جلادان و جاهلان بنا نهند، تا ملتهای مظلوم را هر چه بیشتر به صلابه بکشند؟