برای دوستانی که معتقدند ایران

نشان داد که ضرب‌المثل "آفتاب آمد، دلیل آفتاب"! هنوز هم صادق است. از این مورد اگر بگذریم، باید بپذیریم که دلیل ماندگاری جمهوری اسلامی شباهت حیرت‌آور اوست، با "اپوزیسیون"ش. سانسور همان سانسور است، فقط نام و بهانه‌ و فرمش فرق می‌کند، امام‌پرستی و کیش شخصیت و داشتن حقوق ویژه مختص جمهوری اسلامی نیست و در مورد اپوزیسیون هم صادق است. بیهوده نیست که بخشی از ما تبدیل به بوق وزارت اطلاعات می شویم و دروغهای آن را تکرار می کنیم (ماجرای تحریم داروئی را بیاد بیاورید). وقتی که نوع تفکر یکی باشد، طبیعتا مرزها هم از بین می‌روند و آدما گاهی نمی‌داند با چه کسی طرف است، پوزیسیون، یا اپوزیسیون؟ قدیمیها می گفتند خداوند نجار نیست، ولی درو تخته را خوب به هم جور می کند! حالا حکایت ماست، با این رژیم خونخوار و این اپوزیسیون "دموکرات"ش، که از همه قوانین مدنی دانمارک، فقط "آزادی نژادپرستی" را یاد گرفته است، و تازه همان را هم معلوم نیست درست درک کرده باشد. همایون سنجری درست می‌گوید. چپ نادم دیروز که هنوز دلبسته انترناسیونالیسم پرولتری است، تا جان در بدن دارد می‌خواهد مرزها را از میان بردارد، ولی چون زورش به بقیه دنیا نمی رسد، تمام سعیش در این است که مرزهای همین ایرانی را که دم دست است، بردارد، غافل از اینکه با از میان رفتن این مرزها دهها و شاید صدها مرز جدید بوجود می آید. ولی چه کنیم، اینست قصه پر آب چشم ما با چپ سنتی ایرانی، یا بقول سعید یوسف: «کودکستان چپ، با انبوه بچه بَبوهایش»