رازی گرامی،

آیا می توان دهان مرا با این استدلال که "نژادستیز" نامیدن کسی توهین است، بست؟
شما یا هر کس دیگری مختارید که استدلال مرا بپذیرید و یا نپذیرید. ولی اینجا مشکل آزادی بیان را چگونه می توانیم حل کنیم؟
آقای قابوسی، آقای اسماعیل خویی را نژادپرست می داند و به شعر ایشان استناد می کند. من با خواندن این شعر و استدلال ایشان، پاسخ می دهم که این شعر از نظر من نژادپرستانه نیست و ادعای ایشان نادرست است. همین!
در مورد معیارهای سایت برای انتشار یا عدم انتشار هم می توانم بگویم که متاسفانه سایت معیاری ندارد! آقای توکلی در زیر همان مطلب می نویسد که تیتر مقاله مناسب نیست ولی از انتشار آن جلوگیری نمی کند. و جایی دیگر، یعنی در مورد مقاله آقای سنجری می گوید که "تیتر را عوض کن تا منتشر کنم"! این برخورد دوگانه ای است که مورد تایید من نیست و همواره جزئی از مباحثات من و ایشان را تشکیل می داد.
دست آخر باز هم برمی گردیم به نقطه اول: معیار توهین و اتهام چیست و علاوه بر آن، مرز آزادی بیان تا کجاست و با چه معیاری می توان آن را محدود کرد؟
اگر بتوان معیارها را مشخص و به آنها عمل کرد، تلفن و اس ام اس و فشار نمی تواند مؤثر باشد.