چه سیاستی در مقاله ی بالا دنبال شده است؟
آیا نویسنده که خود را دلسوخته ی آذربایجان مینامد در پرداختن به مسئله ملی توانسته این دلسوختگی را عملا نشان دهد؟
یعنی به مشکل مهمی و راه حلی پرداخته؟
کاش نویسنده متین و مستدل سیاست غلط را نشان میداد که استفاده میشد.
من به نکاتی اشاره کرده نتیجه گیری را بخود خواننده محول میکنم:
نویسنده خواسته به «سیاست تبریز-باکو-آنکارا» که از سوی گروهی از ترکیه گرایان و باگوگرایان رایج است نقد نویسد.
نقد. که خصوصیات و مفهوم خود را دارد. و با نوشته ی تبلیغاتی فرق دارد.
کار نویسنده :
-افراد را مأمور و دروغگو نامیده- و اتهامات به دیگران زده.
-این افراد را باعث امنیتی شدن مسئله ملی دانسته -به جای طرح سرکوب جنبش ملی در ایران توسط حکومتها. و بعد اشاره به نقش جدایی خواهی درمسئله.
-یک گروه ترکیه گرا را به جای کل جنبش ملی در آذربایجان گرفته و خلاصه کرده .
-
-ندیدن سرکوب جنبشهای ملی در قرن اخیر توسط حکومتها-سیاست حکومتی.
2-«اینکه یک آذربایجانی مثل اوروپا و امریکا و تمام جهان متمدن خواستار تقسیم عادلانه ثروتهای ایران در تمام ایلات و استانهای مملکت باشد و بخواهد موسیقی و فرهنگ و زبان خود را حفظ کرده گسترش دهد «مسئله امنیتی نیست و نبوده است» تا وقتی که پای دوستان مامورمان به میان آمد.»
-دامن حکومتها پاک بوده و هست . فقط چند نفر مامور کار را خراب کرده اند! سیاست حکومتی.
3-طوری میگویند فارسی ننویسیم مثل اینکه کل منطقه آذربایجان جای در باکو و انکارا است.
-نوشتن به زبان مادری را انقلاب انترنتی برپایه ی علاقه ی افراد پیش روی آنها گذاشته. و همه جا را دانشگاه زبان مادری کرده.
4-....
5- ورد به جغرافیا و تاریخ-با دید سیاسی- پرداختن به مسایلی که برای خود اهل علم مناقشه دار است.طرح این مسایل در نوشته سیاسی. که جایش در مطلب تاریخی ست. متد و سیاست ایرانگرایی.
6-مامور باکو ترکیه خواندن جدایی خواهان. سیاست حکومت.
7- مشکل حقوق ملی را در مواضع چند نفرخلاصه کردن. سطحی نگری.سیاست حکومت.
8- سخن از ایرانیت-ملت ایران- آذری راندن- سیاست حکومتی-ایرانگرایی.
9- مخالف خود را دروغگو- مامور خواندن و خود را تنها مالک حقیقت دانستن. سیاست حکومتی-ایرانگرایی
10 - دامن حکومت را در مسئله ملی پاک نگهداشتن. سیاست حکومتی.
11- دلسوخته آذربایجان نشان دادن خود . سیاست حکومتی و غیرحکومتی. با نفی جنبش رفع تبعیض سیاست حکومتی.
و اشکالات دیگر.....