راه حل من این است:

به دیگران، فارسها ،کردها، لرها و بقیه احترام بگذاریم و نظرات همدیگر را تحمل کنیم، به موجودیت دستاوردهای فرهنگی و تاریخ هم دیگر نخندیم. این به معنی فراموشی خودمان نیست. این ما هستیم که اول "هستیم" بعد هستی دیگران را هم قبول میکنیم. هستی من تمام مشخصه های فرهنگی اذربایجان است. چه گذشته چه حال.

تا زمانی که سند جدیدی کشف شود تاریخ زبان و فرهنگ خودمان را با توجه به مستندات موجود قبول کنیم و از تاریخ رد شویم تا به حال بپردازیم. در هنگام برسسیهای فرهنگی به حقایق توجه کنیم نه به چیزی که می خواهیم حقیقت داشته باشد. یا به قول برتراند راسل چیزی که فکر میکنیم برای دیگران بهتر است. فقط حقیقت را مد نظر داشته باشیم و بقیه را دور بریزیم.


برای خودمان مرزهای تعیین کنیم ، مانند صداقت در گفتارهای که به زندگی ملت و اذربایجان مربوط است، و در مقابل دورغگویان حتی خودی اول خودمان باسیتیم.فحاشان و دروغگویان را طرد کنیم. و این ابراز انزجار از توهین باید رسمی و اشکار بیان شود.

با سرکردگی نویسندگان و هنرمندان و دانشمندان اذربایجانی متشکل شده ،، ملتمان را با علم سیاست و فرهنگ مستند و قابل اثبات فقط و فقط اذربایجان تربیت کنیم نه با کمک طبقه پایین جامعه و با فرهنگ نقاط دیگر جهان به جای اذربایجان. سعی کنیم بر روی طبقه متوسط اثر بگذاریم و ان را به دنبال طبقه متشکل عاقل بکشانیم. مردم علاقه ای به شنیدن سخن از کسانی که از نظر شعور و طبقه علمی به شکل واضحی از خود پاین ترند ندارند. نباید به نویسندگان بزرگ و عالمان خودمان به خاطر اینکه دروغهای ما را قبول ندارند توهین کنیم باید به پیش انها برویم با به انها احتیاج داریم انها ثروت اذربایجان هستند.

رابطه یمان با جمهوری اذربایجان و ترکیه را در حد رابطه یک انسان معمولی با یک کشور خارجی تقلیل دهیم و سعی کنیم با حقایق داخل ایران رودر رو شده با حل انها مشغول باشیم.


حقوق شهروندی برابر در ایران را با همکاری فارس زبانان و تربیت و یادگیری متقابل با انها به دست اوریم. بدون رنجاندن وتحریک بی مورد دیگران. تمام سیاست اذربایجانیها نه در بلند پروازیهای به درد نخور و ناسیونالیست ترکی بی معنا و پرخاشگر که باید در کانال حقوق شهروندی در داخل ایران کانالیزه شود. این باید شعار ما باشد ما اذربایجانیان حقوق برابر شهروندی در ایران را خواستاریم.