Skip to main content

از لجن پراکنی مصداقی علیه

از لجن پراکنی مصداقی علیه
کیانوش توکلی

از لجن پراکنی مصداقی علیه شخص خود موقتا می گذرم و می پردازم به موضوع شاخص «عدم پذیرش رهبری» و شعار «بختیار ،نوکر بی اختیار» که از سوی بخش بزرگی از اپوزیسیون شاه . ...تکرار می شد شخصا از سخن آینده نگارانه، زنده یاد شاپور بختیار که می گفت « نعلین اخوند ها از چکمه نظامیان خطرناک تر است» از همان روز نخست در گوشم ماندگارشد و سپس درطول زمان به فکری فراروئید که می گفت :« ای کاش همه ی چپ ها ، ملی _ مذهبی ها ، لیبرالها و دمکراتها و... گرد دولت موقت بختیار جمع می شدیم .... » در کنار این« آرزو» ، اختلاف واقعی ما، در مورد عملکرداحزاب و سازمانهای سیاسی پس از تاسیس حکومت اسلامی به رهبری خمینی است . اینکه این احزاب چه موضعی گرفتند. روزنامه های آن سالها (57 تا 59 ) موجود است.

روزنامه های آن روز به روشنی نشان می دهند که لیبرال ها ، ملی _ مذهبی ها ، نهضت ازادی مهدی بارزگان ،جبهه ملی و... پیرامون نخست وزیر خمینی گرد آمده بودند و مجاهدین خلق هم به دلیل به حساب نیامدن از سوی خمینی موضع بینا بینی اتخاذ کرده بودند . این؛« سازمان چریک های فدایی خلق ایران» بعنوان تنها سازمان سیاسی سراسری با پایگاه نسبتا قابل توجه بود که در همه جا از مدرسه ، دانشگاه ، کار خانه ،روستا و مناطق اتنیکی با طرفداران حکومت جدید در جنگ _ گریز و مبارزه بود ند و اتفاقا این سازمان مجاهدین خلق بود که بارها به چریک ها پیغام می داد که از این مقابله با حکومت دست بردارید و حالا معلوم نیست که چرا ایرج مصداقی بجای بررسی همه بازیگران سیاسی آن دوران به فدائیان خلق «بند» کرده است . شخصا ایرج مصداقی را در مقام و موقیعنی نمی بینم که بخواهد در حد یک کارشناس و یا تحلیگر وقایع تاریخ سیاسی ایران از آن دوره سخن بگوید؛ تخصص ایشان ، خود ستایی ، لجن پراکنی علیه منتقدین و دگر اندیشان است .