قسمت اول
Anonymous
قسمت اول
لطفا منتشر کنید
قراباغ و نقش روسیه در بحران دویست ساله آن
اسناد معتبری حکایت از این دارد که امپراطوری روسیه از سال های دور درپی کوچاندن ارامنه به مناطق ترک نشین بوده است، تا از این طریق در مقابل امپراطوری عثمانی اهرم فشار داشته باشد و تاسیس اولین گروه های نظامی چریکی بین ارامنه مهاجر و قتل عام مسلمانان در شرق ترکیه و مردمان آذربایجان در شهر هایی چون خوی و سلماس و خود ارومیه صحه ای بر این مدعاست.
پاکسازی نژادی صورت گرفته در شهر های قره باغ، قتل و عام ترکان مسلمان آذربایجانی و اسکان دادن ارامنه مهاجر به منطقه از اولویت های روسیه از سال های دور بوده است. سیاستی که منجر به قتل هزاران ترک مسلمان شیعه در طی دویست سال گذشته شده است.
قسمت اول
لطفا منتشر کنید
قراباغ و نقش روسیه در بحران دویست سال
اسناد معتبری حکایت از این دارد که امپراطوری روسیه از سال های دور درپی کوچاندن ارامنه به مناطق ترک نشین بوده است، تا از این طریق در مقابل امپراطوری عثمانی اهرم فشار داشته باشد و تاسیس اولین گروه های نظامی چریکی بین ارامنه مهاجر و قتل عام مسلمانان در شرق ترکیه و مردمان آذربایجان در شهر هایی چون خوی و سلماس و خود ارومیه صحه ای بر این مدعاست.
پاکسازی نژادی صورت گرفته در شهر های قره باغ، قتل و عام ترکان مسلمان آذربایجانی و اسکان دادن ارامنه مهاجر به منطقه از اولویت های روسیه از سال های دور بوده است. سیاستی که منجر به قتل هزاران ترک مسلمان شیعه در طی دویست سال گذشته شده است.
روس ها ارامنه را به چشم یکی از وفادارترین قوم ها به خود ، به خصوص در نبردهای میان روسیه و ترکان عثمانی می نگریستند، آنها را در مناطقی از جمله قره باغ اسکان دادند که این عمل روس ها ترکیب جمعیتی قره باغ را به نفع ارامنه تغییر داد . البته به اعتقاد برخی تاریخ نگاران سیاست ارمنی سازی روس ها تنها منحصر به قره باغ نبود و بسیاری از سرزمین هایی که اکنون بخشی از ارمنستان است نیز پیش از آن ملک غیر ارمنی ها و ترک نشین بوده است . حتی ایروان پایتخت کنونی ارمنستان شهری مسلمان نشین و ترک بوده و. اسم آن چیخور سعد بوده است که نام های بسیاری از شخصیت ها که از این شهر ها برخاسته اند ، گواه آن است .
روس ها بعد از اشغال منطقه قفقاز که اکثریت ساکنان آن مسلمان و ترک آذربایجانی بودند ، به علت دلبستگی ساکنان آن به اسلام و هم چنین ترک بودنشان ، از این رو دست به تدابیری زدند که ترکیب جمعیت قفقاز را به ضرر مسلمانان و ترک ها تغییر دهند . بنابراین زمینه مهاجرت ارامنه را که در طول جنگ ، با نیرهای روسی همکاری کرده بودند را فراهم ساختند .
با این کار ، ارمنه حیات تازه ای یافته و در دسته های هزار نفری به سوی قره باغ و چیخور سعد ( ایراوان ) مهاجرت نمودند . در اثر همین تغیرات جمعیتی و کوچاندن ارامنه بود که منطقه چخور سعد و زنگه زور دارای جمعیت ارمنی گردیده و بعد ها به ارمنستان واگذار گردیدند .به عنوان نمونه در ۱۰ فوریه ۱۸۲۹ ، ۸۲۴۹ خانوار ارمنی از ایران به قفقاز کوچانده شده و در ایروان و قره باغ و شیروان اسکان داده شدند .
اولین گزارش رسمی در مورد جمعیت قره باغ مربوط به سرشماری ماموران حکومت تزار در سال ۱۸۰۵ است که بر اساس آن جمعیت قره باغ ۱۰ هزار نفر خانوار اعلام شده ولی ترکیب قومی آن مشخص نشده است .در سال ۱۸۰۸ از کاهش جمعیت این منطقه به ۷۴۷۴ خانوار گزارش شده است .در سال های مورد اشاره تمام منابع موجود ، کاهش خانوار ها را تائید می کنند و اصلی ترین علت این کاهش را ناشی از جنگ می دانند .پس از پایان جنگ ایران و روس و برقراری آرمش نسبی ، این جمعیت به خانه هایشان باز گشتند
لطفا منتشر کنید
قراباغ و نقش روسیه در بحران دویست سال
اسناد معتبری حکایت از این دارد که امپراطوری روسیه از سال های دور درپی کوچاندن ارامنه به مناطق ترک نشین بوده است، تا از این طریق در مقابل امپراطوری عثمانی اهرم فشار داشته باشد و تاسیس اولین گروه های نظامی چریکی بین ارامنه مهاجر و قتل عام مسلمانان در شرق ترکیه و مردمان آذربایجان در شهر هایی چون خوی و سلماس و خود ارومیه صحه ای بر این مدعاست.
پاکسازی نژادی صورت گرفته در شهر های قره باغ، قتل و عام ترکان مسلمان آذربایجانی و اسکان دادن ارامنه مهاجر به منطقه از اولویت های روسیه از سال های دور بوده است. سیاستی که منجر به قتل هزاران ترک مسلمان شیعه در طی دویست سال گذشته شده است.
روس ها ارامنه را به چشم یکی از وفادارترین قوم ها به خود ، به خصوص در نبردهای میان روسیه و ترکان عثمانی می نگریستند، آنها را در مناطقی از جمله قره باغ اسکان دادند که این عمل روس ها ترکیب جمعیتی قره باغ را به نفع ارامنه تغییر داد . البته به اعتقاد برخی تاریخ نگاران سیاست ارمنی سازی روس ها تنها منحصر به قره باغ نبود و بسیاری از سرزمین هایی که اکنون بخشی از ارمنستان است نیز پیش از آن ملک غیر ارمنی ها و ترک نشین بوده است . حتی ایروان پایتخت کنونی ارمنستان شهری مسلمان نشین و ترک بوده و. اسم آن چیخور سعد بوده است که نام های بسیاری از شخصیت ها که از این شهر ها برخاسته اند ، گواه آن است .
روس ها بعد از اشغال منطقه قفقاز که اکثریت ساکنان آن مسلمان و ترک آذربایجانی بودند ، به علت دلبستگی ساکنان آن به اسلام و هم چنین ترک بودنشان ، از این رو دست به تدابیری زدند که ترکیب جمعیت قفقاز را به ضرر مسلمانان و ترک ها تغییر دهند . بنابراین زمینه مهاجرت ارامنه را که در طول جنگ ، با نیرهای روسی همکاری کرده بودند را فراهم ساختند .
با این کار ، ارمنه حیات تازه ای یافته و در دسته های هزار نفری به سوی قره باغ و چیخور سعد ( ایراوان ) مهاجرت نمودند . در اثر همین تغیرات جمعیتی و کوچاندن ارامنه بود که منطقه چخور سعد و زنگه زور دارای جمعیت ارمنی گردیده و بعد ها به ارمنستان واگذار گردیدند .به عنوان نمونه در ۱۰ فوریه ۱۸۲۹ ، ۸۲۴۹ خانوار ارمنی از ایران به قفقاز کوچانده شده و در ایروان و قره باغ و شیروان اسکان داده شدند .
اولین گزارش رسمی در مورد جمعیت قره باغ مربوط به سرشماری ماموران حکومت تزار در سال ۱۸۰۵ است که بر اساس آن جمعیت قره باغ ۱۰ هزار نفر خانوار اعلام شده ولی ترکیب قومی آن مشخص نشده است .در سال ۱۸۰۸ از کاهش جمعیت این منطقه به ۷۴۷۴ خانوار گزارش شده است .در سال های مورد اشاره تمام منابع موجود ، کاهش خانوار ها را تائید می کنند و اصلی ترین علت این کاهش را ناشی از جنگ می دانند .پس از پایان جنگ ایران و روس و برقراری آرمش نسبی ، این جمعیت به خانه هایشان باز گشتند