قنبری عزیز،

من به فرهنگ آذربایجانی نگاه کردم بازنشستگی را :« تقاعود- پنسییا» نوشته-بهزادی. به درد من نمیخورند. همان
باز نشسته لیق بهتر است. در داخل پارانتز هم «ایش بیتمه» را میتوان پیشنهاد کرد. شاید دیگران معادلهای بهتری پیداکنند.
در ضمن برای خیلی از کلمات رایج در زبان تحصیل کرده ها مردم دهات واژه های زیبای ترکی محلی دارند که می توان استعمال کرد.
برای نوشتن زبان ترکی خودمان زبان شهریار در حیدربابا- و زبان صمد ورغون در آن طرف زیباست.منهای کلمات غریبه.
-من «سونرا» را در قلم نویسنده و «سورا» را در صحبت اشخاص میکوشم به کار ببرم.
حرف «اؤ یا ؤ» را میکوشم به جای ö بنویسم. باقی را «او یا و» میاور م.
- برای زبان مقاله ترکی- یا زبان روشنفکری- در داستان- که مسایل تحصیل کرده ها را مطرح میکنند- مثل مسایل تاریخی-اجتماعی-فرهنگی- زبان ذهتابی در کتاب تاریخ دیرین ترکان- زیباست. همینطور املای کلمات هم خوب است.
این کتاب در انترنت هم باید باشد. متن ترکی .
-برای «سوء ایستفاده» ، میتوان از « پیس ایستفاده ائله مک- پیس فایدالانماق- اله سالیب آللا تماق =پیس فایدالانماق» بهره گرفت.
- اله سالماق= ریشخند-استهزاء. اما معنای دوم در جمله ی خاصی= سوءاستفاده -را هم دارد. مانند:
«منی اله سالدی، باشیما بورک قویدو= از من سوء استفاده کرد. »
- اوردا منی اله سالدیلار= آنجا مورد استهزا قرار گرفتم.
- او منی اله سالمیشدی.ایکی گون بوش یئره بیله سینه ایشلدیم. اینجا اله سالماق به معنای نه استهزا بل سوء استفاده است.
-سوء استفاده- را - « سوی ایستفاده» تلفظ میکنیم. و بهتر است چنین هم نوشته شود.
- البته اینها نظر من است در کنار نظرات مختلف دیگر.