پرسشهایی پیرامون ملی گرایی فارسی:
«ملی گرایی ایرانی» اصطلاح نادرستی ست. صحیحش همان است که نوشتم. ملی گرایی ایرانی نداریم. هر ملیتی در ایران ملی گرایی خود را دارد. و باید به نام اش نیز خوانده شود.
-این «ملی گرایی فارسی» - همه نوع اش را میگویم- چرا در برابر قتل عام مردم آذربایجان غربی توسط «حزب داشناکسیون» سکوت کرده و کک اش نمی گزد؛ اما مدام « ارمنی-ارمنی» میکند؟ علت اش چیست؟
- آیا می توان این «سکوت» و « شادی روزنجات » را فراموش کرد ؛ و «سیاست یکسان سازی فرهنگی»، و « تمرکزطلبی در قدرت» را پشت گوش انداخت و باهم در جبهه ای ، علیه «حکومت داعشی حاکم» بود ؟
- آیا این «سیاستهای نابخرانه» در خدمت «تجزیه قوا» و خدمت گذار حکومت اسلامی نیست؟
- آیا اینان «خاله خرسانی» نیستند که جامعه ایران را « با این سیاستها» در زنجیر نگاه داشته اند؟ و دو قورت و نیمشان هم باقی ست؟
و از این مجرا به «چپ نو» وارد نشد که اکنون «سازمان اکثریت» نمی تواند برای «رفع تبعیض 70 درصد جامعه» سیاست لازم اش را اتخاذ کند؟
- آیا علت سکوت یک قرنی نویسندگان و روشنفکران و سیاسی کاران زبان فارسی-منهای فریاد زنان- دربرابر «اعمال تبعیض» در جامعه،
همین «ملی گرایی فارسی» به همراه «ملی گرایی حکومتها» نبود و نیست؟
-آیا سیاست «ملی گرایی فارسی حکومتی و غیر حکومتی اپوزیسیون» برخلاف برخی «حرفها » عملا مدافع «تبعیض فرهنگی،سیاسی،اقتصادی» نبوده است؟
- آیا با این سیاستها می توان شعار «همه با هم علیه حکومت» را تحقق بخشید؟
- آیا اینان که عملا با این سیاستها - ملی گرایی فارسی، و مدافع عملی تبعیض بودن- شعار «همه باهم» میدهند ، «خودفریب-مردم فریب» نیستند؟ یا ناآگاه و نادانند؟ یا آگاه و دانایند؟
-آیا ملی گرایی فارسی در شعار «ارمنی-ارمنی» به خاطر تعصب نژادی «هندو-اروپایی» "آریایی» که گویا ارمنیها هم از این
«دسته » حساب میشوند، نیست؟ اگر نیست پس چرا این ملی گرایی در برابر قتل عام مردم آذربایجان غربی سکوت کرده است؟
آیا علت سکوت به خاطر دیدگاه «نژادگرانه» ی ملی گرایی فارسی یا روشن تر هسته ی راسیستی این ملی گرایی نیست؟
«دردت را فراموش کن! خودت را فراموش کن! به خدمت من درآ!»
این است شعار ملی گرایی فارسی.