فراموش نمیکنم روزنامۀ کار در

این ظاهرأ روشنفکران، طفلک ها، یا در مورد قتل عامی که بر به اصطلاح هموطنانشان شده، بی خبرند و یا آنقدر عاجز از تفاهم با خود دارد که جسارت اعتراف به اصل "تصویه حساب تاریخی" را ندارند.
این ظاهرأ روشنفکران دامدارانی هستند که گاوهای خودشان نه توانایی ازدیاد جمعیت میکنند و نه شیر میدهند ولی اینها نگران عقیم و قسر بودن گاوهای همسایه های دور و نزدیک هستند. آخر نگرانی گاوهای همسایه نا رسایی و ناتوانی این دامداران را تسکین میدهد غافل از اینکه درد گاوهای خود را حل نمی کند.
در زبانهای مختلف ایران شبیه چنین جمله ای مثالهایی دارند: "بز نگران جان خود است و قصاب دنبال پیه میگردد".

جای تعجب نیست که توانایی فکری روشنفکران ایرانی به حدی رشد کرده که میتواند تشخیص دهد: اگر مرجع بیان حقیقت یک دشمن باشد مراجعه دادن به آن مجاز نیست!!!! برهان قانونییان که خیلی عظیم است درخور قربانی کردن یک شتر میتواند باشد

بنده یک دامدارام و به دَرَک اگر گاوهای آمریکای لاتینی عقیم و قسر هستند یا شیر میدهند یا نه. من میخواهم خودم بقا داشته باشم در مجاورت هموطن مسالمت آمیز زندگی کنم.
جای تکرار دارد (تعجب ندارد) یک سری دامداران نگران این نیستند که دامداران فرانسوی در الجزایر چه کردند یا استالین در شوری سابق، ویا چین در مقابل اُیغورها، دامداران آمریکا و استرالیا، سوئد در مورد سامیها چه کرده اند.
عرب ستیزی و تورک ستیزی چنان در ذهنیات این دامداران جا خوش کرده است که، اینها فقط نگران گاوهای تورکی و عربی هستند که چرا آنها عقیم و قسر هستند. نگران گاوها در چند در کشورهای بالا را نمیتوانند داشته باشند. آنچه که جای تاسف دارد این است که این افراد نمیتوانند قبول کنند که این ستیزگری را بی امان با خود حمل میکنند. اگر قبول میکردند که نگران دامهای خودشان میبودند.

خود گولزنی نکنیم اگر توانایی یادگیری و کاربرد یادگرفته ها هستیم قبل از انفجار آتشفشانی، درست دو دقیقه به خود وقت دهید، بروید جلوی آینه و افکارتان را صادقانه با صدای بلند به خودتان بیان کنید. اگر خودتان توانایی قبول آنرا داشتید میتوانید نگرانی های خود از گاوهای عقیم و قسر خود فراموش کرده نگران گاوهای همسایه باشید.
نه چیزی من از دست میدهم و نه عاقلان.