آقای سیاوش! می گوئید: امروز

نسل کشی ارامنه دفاع می کند راست می گویند. من سالهاست که رسانه های ترکیه را دنبال می کنم و در جریان بحثهای موافقین و مخالفین تئوری ذکر شده هستم. به نظر من از آنجا که شما رسانه های ترکیه را دنبال نمکنید نمی دانید که ترکیه ارمنستان، ایران و یا عربستان نیست که کسی بتواند آزادی بیان و کلا آزادی گردش اطلاعات را در آنجا مسدود سازد. مسئلۀ ارامنه ار هر لحاظ در تلویزیون، رادیو، مطبوعات و دانشگاهها ی ترکیه مطرح و بحثهای گسترده در اطراف آن صورت می گیرد. تصور من این است که احساسات شما اجازۀ قبول واقعیتها را نمی دهد.
در کامنت دوم خود ادعا می کنید که: کشتار ارامنه توسط عثمانیان با یک نقشه از پیش برنامه ریزی شده و بقصد پاکسازی یک ملت در کشورش خودش انجام شد. این یک ادعای کاملا جدید است. اولا بخش عمده بحث آکادمیک امروز در مورد مسئلۀ ارامنه همین است که شما ادعا کردید یعنی نبود نقشۀ از پیش برنامه ریرزی شده برای کشتن. تمامی مدارک عثمانی نیز دال بر تبعید و کوچ اجباری ارامنه از شرق عثمانی (و نه غرب عثمانی) یعنی از نوار جبهه های جنگ با روسیه به نواحی دیگر عثمانی است. دلیل این امر را نیز خود بهتر از من میدانید فقط به یک نکته اشاره می کنم که از جمعیت 810000 نفری ارامنه عثمانی 150000 تن از آنها با یونیفورم روسی در ارتش روسیه علیه عثمانی در جنگ بودند. هزاران نفر نیز در لژیون خارجی ارتش فرانسه و ارتش انگلیس علیه عثمانی می جنگیدند. حمله های ارامنۀ مسلح به پشت خطوط دفاعی ارتش عثمانی علیه روسیه و تعرضات آنان علیه دهات قصبه ها و شهرهای بی دفاع و کشتار مسلمانان علت اساسی تصمیم دولت عثمانی در تبعید آنان بود که متأسفانه خشک وتر را نیز با هم سوزاند. اگر آن تبعید صورت نگرفته بود هم اکنون کشوری بنام ترکیه وجود نداشت و آناطولی تحت اشغال و تصرف روسیه و دیگر کشورهای مهاجم بود.
آقای سیاوش اگر شما یک مدرک در مورد وجود قصد و منظور برای کشتن ارامنه با نقشۀ قبلی ارائه دهید تقریبا بیشتر مسئلۀ ادعاهای ارامنه حل شده است. در گذشته مدارکی (آندونیان) توسط دیاسپورای ارمنی ارائه شد ولی در سال 1985 جعلی بودن تمامی آنها به اثبات رسید و امروز آکادمیسینهای موافق نسل کشی حتی جرأت نام بردن از آن مدارک جعلی را نیز ندارند. یادآوری می کنم که جعل مدارک و تصاویر یک امر کاملا رایج در مورد مسئلۀ ارامنه است که باید در صحت و سقم آن دقت کرد. اصولا وجود قصد و منظور و برنامۀ از پیش تعیین شده برای امحاء یک گروه یکی از پایه ای ترین دلایل نسل کشی بحساب می آید که در سال 1999 و طی رسیده گی به جنایات صربها و کرواتها در بوسنی به تصویب رسیده است.
ثانیا ارامنه در مناطق شرق عثمانی بطور متوسط حدود 17 درصد جمعیت کل منطقه را تشکیل می دادند و در هیچ شهر و یا منطقه ای مگر در برخی دهات و قصبه ها اکثریت قومی نبودند. بنابراین ادعای اینکه منطقۀ شرق عثمانی کشور خود ارامنه بود است یک ادعای جدید است. از نظر شما تکلیف آن 83 درصد بقیه چه می تواند باشد؟ آیا موطن آنان شرق عثمانی نبود و ارامنه حق حیات در آن منطقه را داشتند؟ اتفاقا قصد و برنامۀ داشناکها و دسته های مسلح ارامنی نیز در حمله به دهات و شهرهای مسلمان عثمانی برای کم کردن تعداد آنها از طریق کشتار و یا فراری دادن برای جبران در اقلیت بودن ارامنه بود یعنی همان کاری که بلغارها با مسلمانان در بلغارستان و ارامنه در قراباغ و اطراف آن کردند.