تعدیل هزینهٔ نیروی کار، چیزی

و به تناوب آن بالا رفتن ارزش قیمت مواد غذا ئی به دلیل کمبود آب، ایران چندین بحران را همزمان به ارث خواهد برد، من در کامنت‌های قبلی‌ نیز تاکید کرده‌ام که دیگر جنوب و شرق ایران، ارزش استراتژیک ندارد، راه نجات ایران، پیوستن به خط آهن ( باکو، تبلیس و قارص ) است تا به به طور مستقیم به دریای سیاه متصل شود، سیاست نزدیکی‌ و عادی سازی با جمهوری آزربایجان، ایران را همچنین قادر خواهد کرد که به خطوط نفت و گاز فعلی این کشور ملحق شده، گاز و نفت خود را، از طریق ختول نفت و گاز جمهوری آزربایجان، به بازار‌های جهانی‌ صادر کند، سیاست نزدیکی‌ ایران به ترکیه نیز، ایران را در دسترسی به یکی‌ از بازارهای پویا منطقه، یاری خواهد رساند، این سیاست ها، در مدتی‌ کم، برای میلیون‌ها ایرانی‌ کار و اشتغال ایجاد خواهد کرد، ایران با نزدیکی‌ به روسیه یا چین، قادر به ایجاد اشتغال برای مردم این کشور نخواهد شد چونکه نیروی کار روسیه در دست مردم آسیای مرکزی و قفقاز است که روسی بلدند، در مورد چین نیز، این کشور تا دلت بخواد نیروی کار دارد، رژیم ایران به مرحله حساس رسیده، یا باید اقتصاد را انتخاب کند یا جاهطلبی‌های منطقه‌ای را، تا حالا جاهطلبی‌های منطقه‌ای ، فقط کیسی خالی‌ ایران را، خالی‌ تر کرده است، هیچ آدم عاقلی، در حالیکه کشور را ارتش میللیونی بیکاران، کمبود سرمایگذاری، بی‌ آبی‌ و خشکسالی تهدید می‌کند دنبال ماجراجوی منطقه‌ای آنهم با بازیچهٔ شدن به طرف روسی و چینی‌ نمی‌‌شود. وجدان آگاه