آ.ائلیار عزیز

هر جمعی اگر از قرقه هایش بیرون بیاید، میتواند حقیقت را بیابد. اگر نخواهد آن را با خود بگور میبرد. و ما نیز مجبوریم از نو شروع کنیم. با نفرتی که موج میزند و بیرون رفتی و مجرایی ندارد، مطمئنن قانون کشور میزبان نیز حرف آخر را در افکار عمومی نخواهد داشت. موضوع بر سر همبستگی است و بازسازی اعتماد. اینکار از عهده ی رسانه ها بر می آید. رسانه های مترقی. قانون میتواند بر مُجرمیت و یا بیگناهی رای دهد یا بدون نتیجه پرونده را بخواباند. همانطور که اول این ماجرا نوشتم، مسئله بر سر حقیقت است که باید آزاد کند. اعتمادها را بازسازی کند تا من و امثال من نیز قلبم بتپد برای خاوران ها. وضعیت کنونی این است که مسئله خانوادگی است و دیگران نامحرمند.
باشد روزی حکومت جدید بمانند کتاب محمود نادری اسناد را برای کودکان ما انتشار دهد و ما با اسناد زیر بازجویی و تک نویسی ها آشنا شویم. تا روحیه ی هر گونه مقاومت در برابر سیستم سرکوب شود... تلاش من نه از سر فضولی است بلکه یافتن راه حل و نوشتن تاریخ بدست خود. چرا که همیشه سیستم تاریخ برایمان نوشته شاید که چون ما از اینکار ناتوانیم.