هون ها و مغول ها بر سراسر

شاهکار است، کشف تازه ای است. هرچه بخوانید بیشتر مغبون می‌شوید. از قرن گذشته برای ساختن هویت ملی برای ایرانیان، عده ای آن را اساس هویت ایرانی قرار دادند و به تحقیق دربارۀ محتوای شاهنامه پرداختند و راستش را بخواهید هرچه دل تنگشان خواست دربارۀ آن گفتند. شاهرخ مسکوب امام حسین را کپیه برداری از شخصیت سیاوش دانست. باقر پرهام در آن افکار امانوئل کانت را نیز یافت. در دیزی همچنان باز است. بیشتر کسانی که سنگ شاهنامه را به سینه می‌زنند، معمولاً آن را نخوانده اند. شاهنامه را پیش از این در قهوه‌خانه های ایران و عثمانی می خواندند و مردم به داستان هایش گوش می‌ دادند و حال می کردند. حالا شده شناسنامۀ ایرانی. تمام اساطیری که در آن آمده مربوط به اقوام آسیای میانه و مخصوصاً اشکانیان است. افغان‌ها وارث بحق شاهنامه اند. ایرانیان با همین مذهب شیعه بیشتر دمخورند. اولین انقلاب اسلامی را هم که دیدید در جهان کردند و دنیا را به کثافت کشیدند. شما را به خدا دست بردارید.