مصطفی بادکوبه ای
مرا به قعر جهنم ببر خدای عرب#
به شرط آنکه نیاید در آن صدای عرب#
مرا بهشت چه حاجت که زاده عشقم#
بهشت ِ حوری و غلمان بود سزای عرب#
هزار ننگ تورا باد ، گر نمی فهمی#
بجز کلام ُپراز قهر وانحنای عرب#
خدای من ، همه عشق است بی نیاز کلام#
نه آن خدا که همی سَردهد ، صَلای ِ عرب#
خدای عشق و مُحبت که خانه اش دلِ ِ ماست#
نه ُمبتلای الفبا نه ُمبتلای عرب#
اشد ُکفرونفاقا مگر نه گفته توست ؟#
چه می کنند نفهمان، بسی چنین ثنای عرب ؟#
قساوت عربی ، نیست درخور ِ تکذیب#
مگر دروغ بود اصل ِ کربلای عرب ؟#
شعارعفو و پیام برابری می داد#
که جا گرفت به دل ، کیش ِ مُصطفی عرب#
اگر سرود عدالت نبود و عشق ِ خدا#
نمی سرود قلم ، مدح ِ مُرتضی ِعرب#
فساد موبد و ساسانیان به بادم داد#
اگرنه فرّ اهورا کجا ، ولای عرب ؟#
بر آستانه زرتشت ، می نهم سر ِ جان#
نه آن بهشت که باشد به زیر پای عرب#
که نیست در سخنش ، رنگ ِ اعتنای عرب#
به بوستان وگلستان ، بهشت جاوید است#
بهشت ُرشد بشر ، نی شکم سرای عرب#
بهشت من ، سخن حافظ خوش الحان است#
کلام پخته کجا ، شرح ِ قصه های عرب ؟#
سخن ز مثنویِ ِ مولوی بگو ، ای دوست#
که شادمانه بهشتی است بی عزای عرب#
بهشت نقد جهان در ُرباعی خیام #
هزار بار به از باغ ِ بی صفای عرب#
کلام گاندی و شعر ِ هوگو ، شرف دارد#
بر آن سخن که بر آید ز ادعای عرب#
مرا به خشم مبین ای خدای کوچک ِ خام#
به ُجرم آنکه ندانسته ام بهای عرب#
اگر که رفته بود عرب ، از سرای پاک ِ ُامید#
نمی سرود چنین شعر در جفای عرب#
خدای من ، که خدای دلی ؛ به عشق قسم#
که میهنم برهانی تو ، از بلای عرب#