این را می گویند ماست مالی

این را می گویند ماست مالی. اما گذشته از همۀ این حرف ها، کشف فردوسی به عنوان بینانگذار هویت ایرانی کشف تازه ای است. به نظر من فردوسی شناسی دکانی بیش نیست. شاهنامه از نظر لغت شناسی ارزش دارد، همین و بس. شاهنامه را در گذشته نقال ها می خواندند و مردم بیشتر از امروز با آن آشنا بودند. من یقین دارم که هیچ یک از شما شاهنامه را نخوانده اید یا بسیار بسیار کم خوانده اید. مثل قرآن که همه به آن قسم می خورند یا ناسزا می گویند ولی اغلب آن را نخوانده اند. این را دیگر بر پایۀ علوم جدید می توان گفت که فردوسی یک روان پارۀ به تمام معنا بود. دین عربی پذیرفته بود. (شیعۀ هفت امامی بود)، کتابش را به شاه ترک تقدیم کرده، احتمالاً خون عرب هم در رگهایش جاری بود، چون اعراب بیش از هر جای دیگری در خراسان مستقر شدند (صدهاهزار عرب از همان آغاز در خراسان و مرو و هرات جایگیر شدند).