آقای همایون، شما نیازی ندارید به توجیه اندیشه ایی واپس گرایانه که در پس شاهنامه لانه کرده است بپردازید. پیش از شما و حتی بعد از شما کسانی خواهند بود که حتی با تیترهای دانشگاهی مشغول این کار باشند. فردوسی و شاهنامه دستاویز ایدئولؤژی دولت قومی فارسی در ایران است. شاعر بودن فردوسی در تلاش تبلیغاتی دولتی و غیردولتی اصل قضیه نیست، این عنوان ابزار سرکوب ملیتهای غیرفارس و امحای زبانهای غیرفارسی در ایران است. فردوسی در ایران شعر سیاست استعماریست. و گرنه چرا با وجود دهها شاعر دیگر مجسمه های تراشیده و نتراشیده فردوسی در میادین اصلی شهرهای غیرفارسی علم میشود؟
از سوی دیگر، قرار هم نیست که تنها متخصصین در خصوص شاعران اظهار نظر نمایند. اظهار نظر خود شما درباره فردوسی و شاهنامه هم در همین کامنت مدلول همین دلیلی استکه عنوان کردم. اما نوشته من در نقد فردوسی بردلایل خود من استوارنیست. لطفا