تنها «پدیده ی مصداقی» نیست که

تنها «پدیده ی مصداقی» نیست که دوستانی مثل همنشین بهار دربرابر آن سکوت میکنند، بل اینان این سکوت را در رابطه با
«تبعیض فرهنگی 70 درصد کودکان » جامعه ی خود نیز دارند که قربانی «ناسیونالیسم فارسی داخل و بیرون حکومتی» هستند.

این سکوت را به همراه «کانون نویسندگان فارسی نویس داخل و خارج» ادامه میدهند بدون اینکه خم به ابرو بیاورند. تأسف بار اینکه سخن از «بهار و آزادی» هم میگویند. بدون اینکه بیاندیشند با این سکوتها نه بهاری میاید و نه آزادیی.

خواست دموکراسی که هسته اش «آزادی و برابری»ست چگونه اینان را متوجه «تبعیض دیدگی این 70درصد» انسانها نمی کند؟ تبعیضی که برپایه ی عدم برابری و آزادی قرارگرفته است.

سخن از بهار و انسان گفتن راحت است. اما انسان بودن و انسان ماندن سخت دشوار است. چه کسی از این دوستان جرئت شکست سکوت خود را یافته اند؟ من که کسی را ندیده ام. و دریغ و درد اینجاست.