آقای رازی، در این کامئنت هم

اطلاعاتی باشید و چه نباشید، عملا در آن صف قرار میگیرید. چرا که نتیجه عمل در راستای منافع حاکمیت قرار میگیرد. بنابراین ما که سازمان امنیت برای جستجوی کسی نداریم، تنها راهمان برای ارزیابی رفتارهایی از این نوع نتایج رفتاری چنین حرکتهایی است. یعنی نتیجه عملی قلم و یا قدم هر کس در ترازوی سنجش درستی یا نادرستی قرار میگیرد و استدلال میشود. مثلا تخریب اشخاص و یا فعالین اجتماعی چه آگاهانه (مامور با جیره و مواجیب) و چه ناآگاهان (مامور بی جیره و مواجیب) حرکتی در جهت اهداف استبداد دینی حاکم بر ایران است. با این نگاه ما کسی را نه محاکمه میکنیم ونه دم و دستگاه قضایی در اختیار داریم که حکم صادر کنیم. کارمان تنها روشنگری و برای اگامی مردممان است. اگر شما خودتان را با شخص مورد انتقاد من در اینجا هم موضع می بینید، این دیگر مشکل من نیست، بلکه بیان ناپیدای نیازی است به یک بازنگری از سوی خود شما در رابطه به افکارتان. این اتفاقا تاثیر مثتبی است اگر چنین تاثیری گرفته اید. اگر نه موضوع را فراموش کنید.

برای چه همیشه به حدس و گمان متوسل میشوید که آیا من مطالب آقای پورپیرار را خوانده ام و یا نخوانده ام؟ من تنها و تنها در موردی که مورد بحث است سخن میگویم. اما شما قصدتان پرداختن به موضوع نیست، تنها مشغول تبلیغات منفی علیه اشخاص هستید. در تمامی کامئنت هایتان هم قصدتان فکر من نیست، خود من هستم. آقا رازی من در این رابطه ها و عنادورزی ها و کینه توزیها و تخریب اشخاص نمیتوانم وارد شوم، چون واقعا آنجا نیستم و طبعا نمیتوانم باشم. و اگر حس میکنید نوشته های من شما را آزار میدهد، خوب آنها را نخوانید. بهتر است نخوانید تا اینکه بخوانید، اعصابتان را خراب کنید و به تخریب من بپردازید... نتیجه خوبی از این روش حداقل در زمین زندگی شخصی تان نمیتوانید بگیرید. اینها را برادرانه برایتان مینویسم، چون، با وجود اینکه بشدت با مسائلی که من مینویسم مخالفید و مرا "عشیره پرست!!" میخوانید، حس منفی نسبت به شما ندارم. من سعی میکنم نه تنها حس بدی نسبت به مخالفین خود نداشته باشم، حتی آنها را دوست هم داشته باشم...