من جداً متاسفم برای کسانی که

من جداً متاسفم برای کسانی که می توانستند در مقابل «پدیده ی مصداقی» ، که عمل «ضد حقوق بشری» علیه قربانیان رژیم بود،
موضع منفی بگیرند، و نگرفتند.
اجازه دادند این پدیده رشد کرده و هرچه بیشترروشی باشد در خدمت به حکومت و علیه اپوزیسیون.

در این مورد موضع همنشین بهار گرامی و دوستانی مانند ایشان بیشتر تأسف بار است.

کسانی که عاشق بهارند و شیفته ی انسان ، چگونه می توانند در برابر «پدیده ی ضد انسانی مصداقی» سکوت کنند و بدتر حتی خود را در مقابل روشن شدن این پدیده ببینند؟

اینجاست که آدم «فاصله ی عمل و ادعا» را به عینه می بیند و بر «کیفیت حرکت افراد» تأسف میخورد.
در یک زندگی و مبارزه ی انسانی آیا جایی برای پدیده ی مصداقی هست؟ به جز ردیف علف های هرز؟