با سلام همنشین بهارو اسماعیل

را هم عملا زیر ضرب وحشیانه برد (احزاب کردی ، شاخه های مختلف چریک های فدایی + سازمان راه کارگر ، پیکار ،و ..)، اواخر سال 61 رهبران حزب توده دستگیر می شوند. درسال 62 سازمان فدائیان خلق اکثریت و دیگر گروههای ملی _ مذهبی و شاخه های رادیکال جبهه ملی که سیاست اتحاد و انتقاد در مقابل جمهوری اسلامی را در پیش گرفته بودند ؛ عملا به زیر ضرب می روند. نکات خالی «گفت و شنود»:1_ انتقادات اسماعیل وفا یغمائی عمدتا به رهبر و مشخصا مسعود رجوی در نظر دارد در حالی که نقد می باید اساس دیدگاه فکری ، ایدئولوژیک و سیاست های راهبردی و استراتژیک مجاهدین خلق را مورد بررسی قرار می داد.2_یکی از روش های بسیار مخرب مجاهدین خلق برخورد با کسانی که حاضر نبودند که از سیاست جنگ مسلحانه سازمان مجاهدین دنباله روی نمایند. بیاد می اورم که در مقطع به اصطلاح قیام 30 خرداد مجاهدین تقریبا با کلیه نیروهای منتقد جمهوری اسلامی برای پیوشتن با انان تماس گرفت و بطور مشخص با سازمان فدائیان خلق اکثریت بود . مجاهدین با تبلیغات عظیمی توانستند این ایده را جا بیاندازند که حزب توده و فدائیان اکثریت به دلیل عدم دنباله روی از سیاست ماجرا جویانه رجوی خائن و مزدور؛ دنباله و دنبالچه رزیم نامیده شوند. در حالی که چنین نبود و یکسال پس از خرداد ؛ تقریبا 90 در صد رهبری حزب توده در زندان اعدام ویا زیر شنکجه کشته شدند . متاسفانه برخی از جدا شدگان از مجاهدین بطور مثال ایرج مصداقی همچنان همان فرهنگ ؛ همان کلمات و تبلیغات رجوی را در مورد مخالفین سیاسی خود دنبال می کند ؛ انگار چیزی برای او عوض نشده است . شخصا در سال 1990 با فروپاشی دیوار برلین بتدریج افکار گذشته من هم فروپاشید و افکار و ایده های اینده نگری اشنا شدم و سعی می کنم ؛ پیچیدگی های سیاسی لحظه کنونی را بیاموزم .