Skip to main content

جناب ائلیار گرامی. با سپاس از

جناب ائلیار گرامی. با سپاس از
دکتر مهرداد درویش پور

جناب ائلیار گرامی. با سپاس از ملاحظات تیزبینانه و دقیقی که اشاره کردید. با همه آنها موافقم. تنها اضافه کنم که بهرو در دوران گذشته تشکلی به نام کنفدراسیون وجود داشت که بخش مهمی از ایرانیان را دربر می گرفت. اما امروز به رویا می ماند. شرایط، بی افقی، بی اعتمادی و خو گرفتن به وضعیت موجود در این فرایند نقش مهی دارد. در مورد ناسیونالیسم در فرصتی به آن خواهم پرداخت. اما همینجا اشاره کنم که حوادثی نظیر

واکنش گسترده حتی مخالفان حکومت در برابر کشف گور غواسان کربلای 4، تهدیدات داعش، عربستان و اسرائیل علیه ایران و نگرانی های ناشی از ان، به سینه نصب کردن عکس سردار سلیمانی توسط زنان شیک پوشی که او را مظهر نجات ایران در برابر تهدیدات خارجی می بینند، نگرانی از جنگ داخلی در صورت خلا قدرت همچون سوریه و عراق و لیبی و افغانستان، .تهدید گاه و بیگاه به حمله نظامی به ایران طی سالیان متمادی، گسترش شکاف های اتنیکی در ایران و نگرانی از گسترش تمایلات جدایی طلبانه، همه و همه مسئله دفاع از یکپارچگی ایران را به یک تمایل گسترده بدل ساخته است. تمایلی که در کنار دست رد زدن به سینه ایدئولوژی اسلامی در جامعه نه تنها زمینه های گسترش ناسیونالیسم را افزایش داده است، بلکه می تواند در مواردی و به ویژه در برابر دشمن خارجی تمایل به همسویی با حکومت را منجر شود. به گمان من مهم است که اپوزیسیون سکولار با زبان از یکپارچگی ایران همزمان با خواست رفع تبعیض اتنیکی دفاع کرده و تصریح کند که تلاش برای تحول مسالمت آمیز در ایران نه فقط از منظر دمکراتیک بلکه راهی برای تضمین حفظ یکپارچگی ایران و به خطر نیانداختن آن است.