عزیز ،
آ. ائلیار
عزیز ،
ممنون از پاسخ شما.منهم فکر میکنم موافقت بخش سکولار-دموکرات ایران با «رفع تبعیض فرهنگی-سیاسی-اقتصادی-و مذهبی و غیره» از راه «برابری حقوقی» نه تنها همبستگی آفرین است بلکه حفظ یکپارچگی ایران نیز دقیقا به این مسئله وابسته است. پذبرش خواسته های حقوقی اتنیکی و اجرای «آزادی وبرابری»، که هسته ی اصلی دموکراسی ست، خطر جدایی و تلاشی را رفع میکند و از بروز درگیریهای احتمالی فاجعه دار مانع میشود. اما این موافقت ضرورت دارد عملاً به صورت یک «رفتار سیاسی» یک «سیاست عملی» درارتباط با تشکلهای اتنیکی ، از سوی این بخش از اپوزیسیون خود را اثبات کرده و «اعتماد »ایحاد کند. چون تاجایی که دیده ام این اعتماد وجود ندارد.
اگر اینان چنین سیاستی را پیشه کنند و اعتماد حاصل شود می توان گفت :
1- خطر جنگ داخلی؛2- تجزیه ؛ 3- دخالت نیروی بیگانه
درحد زیادی خنثی میشود.
ازنظرمن کلید این سه مشکل در حل مسئله اتنیکی با سیاست درست « برابری خواهی واقعی»ست.
درشرایط کنونی و آتی نزدیک این سه مشکل به نفع هیچکس نیست. اگرکسانی فکرکنند که با رخدادن آنها به نوایی خواهند رسید سخت در اشتباه اند. وقوع هریک از اینها جامعه ی ما را به سرنوشت جاهای بحرانی دیگر دچارمیکند.
به عبارت دیگر اکنون دو تضاد درجامعه عمده اند:
1- تضاد حکومت با جامعه و مردم
2-تضاد دموکراسی با عدم حل مسئله ی اتنیکی برپایه ی برابری
به نظرم راه درست انتخاب همان «سیاست برابری خواهی واقعی - واعتماد سازی» ازسوی سکولار دموکراتهاست.
با اجرای این سیاست خطر ناسیونالیسم افراطی تقریبا خنثی میشود.
---------
بله کنفدراسیون بود. چون «ایده لوژی و آرمانخواهی»بود. اکنون عمدتا اینها نیست و آن تجربه نمی تواندتکرارشود.
حالا زمان «سیاستهای درست و عملی و واقعی» ست که جلب دقت و نظر میکند . و نیروها را می تواند به هم نزدیک کند.
نیروی سیاسی داخل و خارج چشم به «رئال پولیتیک» همدیگردارند. و آن را رصد میکنند. و میخواهند ببینند کدام نیرو سیاست اش
عملا برای «رفع تبعیض-اجرای دموکراسی و عدالت اجتماعی» راه حل عملی و درست پیش می برد. و با کمترین هزینه. و مسالمت آمیز.
از نظر منهم کارضروری ست که درمورد ناسیونالیسم هرچه جامع تر روشنگری شود.
درشرایط کنونی و آتی نزدیک این سه مشکل به نفع هیچکس نیست. اگرکسانی فکرکنند که با رخدادن آنها به نوایی خواهند رسید سخت در اشتباه اند. وقوع هریک از اینها جامعه ی ما را به سرنوشت جاهای بحرانی دیگر دچارمیکند.
به عبارت دیگر اکنون دو تضاد درجامعه عمده اند:
1- تضاد حکومت با جامعه و مردم
2-تضاد دموکراسی با عدم حل مسئله ی اتنیکی برپایه ی برابری
به نظرم راه درست انتخاب همان «سیاست برابری خواهی واقعی - واعتماد سازی» ازسوی سکولار دموکراتهاست.
با اجرای این سیاست خطر ناسیونالیسم افراطی تقریبا خنثی میشود.
---------
بله کنفدراسیون بود. چون «ایده لوژی و آرمانخواهی»بود. اکنون عمدتا اینها نیست و آن تجربه نمی تواندتکرارشود.
حالا زمان «سیاستهای درست و عملی و واقعی» ست که جلب دقت و نظر میکند . و نیروها را می تواند به هم نزدیک کند.
نیروی سیاسی داخل و خارج چشم به «رئال پولیتیک» همدیگردارند. و آن را رصد میکنند. و میخواهند ببینند کدام نیرو سیاست اش
عملا برای «رفع تبعیض-اجرای دموکراسی و عدالت اجتماعی» راه حل عملی و درست پیش می برد. و با کمترین هزینه. و مسالمت آمیز.
از نظر منهم کارضروری ست که درمورد ناسیونالیسم هرچه جامع تر روشنگری شود.