آقا/خانم لاچین

آقا/خانم لاچین
با اجازه یک نکته را در پرانتز می گویم: امروز توافق عمومی زبان شناسان بر این است که زبان سومری تک افتاده است. یعنی هنوز نتوانسته اند خویشاوندی برای این زبان بیابند. در کنار این فاکت، از آنجا که زبان سومری از پیوند اجزاء تک هجائی ساخته می شود، با زبانهای ژاپنی، مجاری و ترکی مقایسه می شود. برای کسانی که به این زبانها تکلم می کنند، درک ساختار جمله بندی سومری آسان تر است. کتاب استاندارد برای شناخت و فراگیری زبان سومری این است:
Sumerian Grammar by Dietz Otto Edzard

اما از اینانا گفتید، یادم آمد که زمانی در تماسهائی با خانم شهرنوش پارسی پور مطلع شدم که عاشقهای آذربایجانی داستان گیلگمش (سومری-اکدی) را می خواندند. شنیدن این نکته برایم فوق العاده جالب بود. این پرسش برایم پیش آمد که چگونه است که یادی از گیلگمش در فولکلور ترکهای آذربایجانی باقی است اما در میان فولکلور فارس زبانها نشانی از آن نیست؟ یا دست کم اگر هم باشد، ما از آن بی اطلاع هستیم. خانم پارسی پور برایم اینگونه نوشت : "بهروز وثوقی از مراسم آشورای یکی از روستاهای آذربایجان می گفت ، من به نظرم می رسید دارم داستان قربانی شدن تموز، شوهر ایشتار را می شنوم."
این شواهد مرا به این نتیجه می رساند که ترکهای ایران هم با فرهنگهای باستانی بین النهرین به گونه ای آمیزش پیدا کرده بودند، چنانکه در حافظه ی فولکلوریک آنها ضبط شده است. موفق باشید