سلام جناب ابوغزاته؛

چنین نگاهی خوشبین تنها، تکرار دیروز و خیانت به ساختن فردا و همبستگی رنگینی موجود فرهنگ ها، باورها و وابستگی های تاریخی و متنوع ملت های ایران ست؛ که از تبعیض های فراوان رژیم مذهبی به جان آمده است.

البته این مرز بندی هرگز به این مفهوم نیست که اپوزیسیون دمکرات، مترقی و چپ مجاز است آنها ( رفرمیست مذهبی) را در همکاری برای سرنگونی به میل نگاه های حزبی ـ ایدئولوژیک خود کنار زند. و یا همین رانده شدگان از بیت رهبری و سرخوردگان از باندهای مافیائی را که به جانب جنبش مردمی آمده اند؛ دوباره به جبهه ی تندروهای تمامیتگرا رانده و عملا سران و سازمانگران جنبش اصلاح دینی مذهبی را با این کنارگذاری به دستبوسی خامنه ای هول داده و وادار به سازش با او کنند.

اگر اصلاح طلبی دست از حکومت نذهبی بردارد؛ چرا نباید با آنان وارد همکاری های دمکراتیک و همراهی های انتلافی کوتاه و بلند علیه استبداد ولائی نشد؟ و چنین زمینه های را ترغیب نکرد!؟ بلکه درست عکس اش صادق، و شایسته تفکر پلورالیستی و همزمان دعاوی فدرالیستی است این سرخوردگان رفرمیست مذهبی را در چنین دوران دشواری که سرکوب می شود به درون خود مبارزه ی کلان خود دعوت و آنها را که توسط رژیم سرکوب می شوند مورد پشتیبانی قراردهد. و عملا در ظروف سیاسی و چندقطبی خویش آنها را در دوایر الترناتیوهای فدرالیسم، سکولاریسم و پلورالیسم و مدافعان سیوسیالیسم به سمت مبارزه ی مشترک و متناسب با امیال اجتماعی طبقاتی و علیه خودکامی و یکسویه گرائی دعوت به راهبردهای حقوق بشری و همزمان نبرد برای نان و آزادی کند.
از پانویستان متشکرم