سلام-من فکرمیکنم تمام افرادی که دست به قلم برده ومیخواهندقدمی برای انسانیت بردارند،اولین کاری که میکنندصداقت درنوشتن و شرافت درتفکرراازاصول اولیه خود قرارداده تابتوانندبدرستی حرفی برای گفتن داشته باشند.
فرقی نمی کندکه نویسنده زن باشدیامرد وآنهاییکه هنگام نهادینه شدن موضوعی قدم پس زده ومیدان راخالی میکنندبهتراست وارداین موضوعات نشوند.بنظراین حقیرحقوق اولیه زن باآزادی ویابامحدودیت گذاشتن روسری حل شدنی نیست .
اگراین چنین بوددرزمان رضاشاه وپهلوی ها ویادرمصروعراق وسوریه اکنون وضع چنین نمیشد.
ازطرفی محدویت روسری وحجاب نیزباعث شخصیت وارج نهادن به زن نیست واگراین کاردرست بودن پس عربستان وایران خمینی وخامنه ایی ویمن بایدبهشت فاضله میشد.
پس اولین ارج وقرب زن درآزادی ودموکراسی وارج نهادن به خواست شخصی زنان وایجادتشکل هاتوسط زنان پیوندخورده وگریزی ازاین موضوع نیست.
حجاب ومبارزه بابی حجابی عاملی
دراین کارعوامل استعمارخودرابعنوان مذهبیون تندروویاروشنفکران افسارگسیخته تنهابرای ردگم کردن ودرست نه اندیشدن وارد صحنه میکنندتاجلوی حرکات سالم ومدنی واجتماعی پانگیرد.
دراین کارگروه های تندروازجمله شئونیسم فارس درسایه وبااربان خوددرسایه دست دیرینه ایی دارند.وبایدازکناراین موضوع براحتی نبایدگذشت.