اشپولر نیز معتقد است که

اشپولر نیز معتقد است که خاستگاه زبان فارسی خراسان و ماوراء‌النهر است و از آنجا به دیگر جاهای ایران کنونی رفته است. در بسیاری از تاریخ‌ها نیز آمده است که این زبان «لغت ساکنان چند شهر خراسان ازجمله بلخ و بخارا و بدخشان و مرو بوده است». ، پس از تبدیل شدن این زبان به زبان ادب، شعرهایی را که عمدتاً در وزن هجایی به زبان عامۀ مردم می‌سرودند، فهلویات می‌گفتند. حافظ و سعدی و اوحدی مراغه‌ای و عُبید زاکانی و دیگران از این گونه شعرها سروده‌اند. البته منظور از فهلویات، فهلویات قدیم هجایی اند. پیش از برآمدن فارسی دری در خراسان و ماوراء‌النهر اثر ادبی به این زبان از جاهای دیگر ایران سراغ نداریم. هنگامی که در قرن دهم میلادی ابوحاتم رازی و زکریای رازی در ری به عربی مناظره می‌کردند، در خراسان و ماوراءالنهر به این زبان سخن می‌گفتند و می‌نوشتند. فهلوی نیز معرب پهلوی است. والسلام!