در خلال جنگ ویرانگر بوسنیا,

در خلال جنگ ویرانگر بوسنیا, بسیاری از شهروندان شهر بانیاکوکا د, می گفتند نه کروآت هستند, نه صرب هستند نه بوسنیائی بلکه هم صرب, هم کروآت و هم بوسنیائی هستند و از جنگ با صربها سر باز زدند. وقتی صربها حمله کردند همانها برای نجات جان خود و خانواده, بسته به تعلق ائتنیکی یا به پایتخت بوسنیا یعنی سارایوو فرار کردندو یا در شهر کروآت نشین موستار پناه گرفتند و آنها که زنده ماندند بعد از بیست سال هنوز به خانه آبا واجدادی خود نتوانسته اند برگردند. تعلق به یک ملت متشکل و قوی در دنیای تقسیم شده به کشورها, یک امر احساسی نیست بلکه ضامن جان و کرامت آنهاست. انترناسیونالیزم در غرب میتواند نقش مثبتی داشته باشد اما در منطقه عقب مانده ما انسانهارا طعمه دشمن جمعیشان می کند. اومانیسم در خاورمیانه با تشکل هر ملتی تحت لوای بیرق خود محقق می شود نه با پزانساندوستی و انترناسیونایزم.