گروه‌های سیاسی اپوزیسیون قبل

گروه‌های سیاسی اپوزیسیون قبل از هر چیز باید این را بپذیرند که خودشان محصول ساختار ناهنجار اجتماعی و بحران هویت فرهنگی ایران هستند. خودشان عارضه‌ای از عوارض ناهنجاری ساختاری ایران هستند و نه راه حلی بر آن. این است که پیشفرض اتحاد ملی، انحلال و ادغام این گروه‌ها در یک تشکیلات واحد مردمی است.
در فقدان پایگاه اجتماعی و مقبولیت مردمی، فعالین سیاسی باید فاکت‌های تاریخی جنبش تجددگرایی در ایران را ملاک عمل خود قرار دهند. قانون اساسی مشروطهٔ پادشاهی تنها سند قانونی و مشروع تجددگرایان ایرانی است. عدم پذیرش این واقعیت تاریخی خود به خود افراد را از مجموعهٔ مدافعان مدرنیته خارج می‌کند. جای چک و چانه هم ندارد. سلامت امر مبارزهٔ آزادی‌خواه و تجددگرا در گرو این تصفیه است.