ویدیوی وایرال شده در شبکه های اجتماعی درباره نسل زد
صبح تا شب واسه این بچه ها کلاس قران بذارید، شب تا صبح تو گوششون تاریخ اعراب و امامت بخونید ، شبانه روز با سیستم فاسدتون ایدئولوژی کثیفتونو به سمتشون بمباران کنین ،اما نمیتونید ریشه ایرانی بودن و عشق به تاریخش رو از قلب این بچه ها پاک کنید.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
کیانوش توکلی
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
دیدگاه‌ها
شیر حماقت خوردن از گهواره تا لب گور
درووود بر کیانوش عزیز!
اندکی پس گردنیهای آبدار به ابلهانی که از کودکی تا لب گور، فقط شیر بلاهت و حماقت نوشیده اند و همچنان مینوشند!
یه شخص که لودگی و بی مزگی را به حدّ سرسام آور در این سایت، ارتقا داده و در پای مقاله من، مثل همیشه، زر مفت زده و لینک مطلب کیانوش عزیز را گذاشته اس،. لازم دیدم که پاسخ موجزی را در اینجا بنویسم به جای در پای مقاله خودم.
بحث پیشرفت، مسئله تحوّل فکری و روحی و روانی در ذهنیّت آحادّ مردم یک سرزمین است که واقعیّت ملموس در مناسبات و رفتار مردم نسبت به همدیگر پیدا میکند. برای متحوّل شدن و پیشرفت باید «انسانی قائم به ذات» بود که بتوان تصمیم گرفت به کدام سو و به چه دلیل به طرف سوی انتخابی گام برداشتن. معنا و مفهوم پیشرفت نیز از ریشه و ارداده مصمّم و مایه های شعور و فهم و درک و آگاهی ماست که متعیّن میشود؛ نه از آویزان شدن به الگوهای تقلیدی و متابعتی و دنباله روی. کسی که از پیشرفت، بُت میسازد از گذشته وحشت دارد. کسی که از گذشته، بت می سازد، راه را به سوی آینده مسدود میکند. جامعه ایرانیان در کشاکش ابلهان به تقصیرش که مابین بت سازی از پیشرفت و بت سازی از گذشته، گرفتار شده اند و تا امروز نتوانسته اند از باتلاقهای غالب شده بر جامعه، آزاد و رها شوند. پیشرفت به معنای عقب و دنباله دیگران افتادن نیست. آن که به دنبال و عقب کون دیگری می افتد، هرگز شخصیّت و هویّتی ندارد و همچون دنبالچه ایست که به ماشینی آویخته باشد.
کسانی شبانه روز در بوق و کرّنای پیشرفت میدمند و هوار میکشند که خودشان از بزرگترین موانع پیشرفت بوده اند و هنوزم هستند؛ زیرا هیچ اصالت فردی و شخصیّتی و اندیشیدنی ندارند. برای اینکه بتوان حتّا ادا و اطوار دیگران را در آورد، باید کسی بود برای خود. وقتی جامعه ای هنوز نمیداند که هویّت اصیلش چیست و کدام است و همچون ملانصرالدّین به گردنش کدویی آویخته اند و به او میگویند که تو همین کدویی و بیشتر نیستی، چگونه میتواند سمت و سوی پیشرفت و پسرفت و عقبگرد و در جا زدن را بفهمد؟. اول باید خود را پیدا کرد و شناخت و اصالتی و شخصیّتی داشت تا بتوان سپس به کاری اقدام کرد؛ ولو نامش پیشرفت باشد. پیشرفت، پروسه جستجوست و کنکاوی. انسان با ایستادن بر پاهای مغز اندیشنده و کاونده و جوینده و قائم به ذات خودش است که میتواند تاریخ و فرهنگش را بشناسد و زمینه های پیشرفت و ترّقی خودش را امکانپذیر کند. دنبال کون «خاخام یهودی» که ذهنیّتش تا توی گور به «احکام تلمودی» مبتلا بود؛ یعنی «کارل مارکس»، پیشرفت نیست، بلکه پسرفت ذلالت آمیز و حقارت آلود است. پیشرفت به معنای دنبال کون اساتید باختری افتادن و متابعت از نظریه های رایج در باختر زمین نیست. پیشرفت به معنای دنبال کون هایدگر و پوپر و ویتگنشتاین و روسو و راسل و صدها متفکّر و فیلسوف دیگر نیست؛ بلکه پیشرفت این است که خود را پیدا کنی و اصالت خودت را تا از دامنه «تاریخ و فرهنگ مردمت»، اگر نه صدها، حدّاقل دهها راسل و ارسطو و هایدگر و نیچه و شوپنهائور و امثالهم زاییده و بالیده و پرویده شوند و در ضیافت متفکّران جهانی با افتخار و سربلندی بتوانند سهیم شوند. دنبال کون دیگران اقتادن و شبانه روز قُدقُد کردن، حقارت محض است و ذلالت مداوم.
در خانه اگر تنابنده ای باشه، به تمام کائنات سوگند؛ یک حرف نیز زیاد است.
شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان
افزودن دیدگاه جدید