البته شاید در فرجام کار چاره

البته شاید در فرجام کار چاره ای جز به کارگیری تفنگ و تیربار و نبرد با رژیم نباشد اما با کدام رهبری؟ با کدام سازماندهی؟ با کدام باورداشت (ایدئولوژی)؟ و پس از آن که رژیم آخوندی نابود شد با کدام برنامه باید کشورداری کرد؟ هم اکنون اگر رژیم آخوندی را نابود شده بدانیم برنامه هائی که بر پایه آنها باید کشاورزی و کارخانه های گوناگون و فرهنگ و هنر و دانشگاه ها و ورزش و بهداشت و آموزش و پرورش و دادگستری و پارلمان و ..... در کشوری به نام ایران گردانده شوند کدامند؟ از اینها گذشته اگر نبردی که با جنگ افزار برای نابودی رژیم انجام می شود کوتاه و برا باشد و رژیمی که با خردورزی کشورداری کند بر سر کار آید چنین نبردی سودمند است اما نبرد دور و دراز هزینه های سنگینی برای مردم و کشور دارد که باید از آن پرهیخت!