تبریزی، نام یک شوونیست "

میکند، باید بداند که در ایران کنونی ملت های مختلف زندگی می کنند که هر کدام زبان و فرهنگ و آداب و رسوم خاص خود را دارند . در کشوری که زبانهای مختلف وجود دارند لابد ملت های مختلف هم زندگی میکنند . یکی از ویژگی های یک ملت واحد بودن، همانا وجود یک زبان واحد در بین آحاد آن ملت می باشد . ملت دارای دو یا چند زبان در هیچ جای دنیا وجود ندارد. در ایران چند ملیتی در حدود یک قرن است که زبان فارسی زبان رسمی اعلام گردیده و در مدارس ملتهای غیر فارس این زبان به جای زبان بومی زبان تدریس تعیین شده است . آیا این خود مظهر و نشانه آشکار وجود ستم ملی در ایران نیست؟ تبریزی شوونیست در مورد این حقایق ملموس در ایران تحت سلطه مرگبار رژیم جمهوری اسلامی حرفی نمی زند . مرتبا برای لوث کردن مقوله ستم ملی، مطالبی تکراری در باره وجود فقر و فلاکت در ایران وزندگی دردناک کارگران پشت سر هم ردیف کرده و کسانی را که در محکوم ساختن ستم ملی در ایران مطلبی می نویسند متهم میکند که ستم های مختلف موجود در ایران را فراموش کرده و تنها به مساله ستم ملی چسبیده اند. این برخورد فرصت طلبانه، شیوه همه شوونیست های " چپ" است که مذبوحانه میکوشند به بهانه ابراز "همدردی" با کارگران و توده های زحمتکش، وجود ستم ملی در ایران را انکار کنند . برخورد به شوونیسم حاکم در ایران و شکافتن جوانب مختلف ستم ملی در این کشور کثیر المله طبیعته به معنای نا دیده گرفتن ستم های دیگردر این سرزمین اسیر و دربند نیست. ستم بر کارگران و توده های محروم و زحمتکش، ستم بر زنان ، ستم بر اقلیت های مذهبی و انواع ستم های دیگر در ایران تحت سلطه رژیم ضد مردمی جمهوری اسلامی وجود دارد . یک کمونیست واقعی باید در عین دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان، بازگو کننده همه ستم های موجود در جامعه باشد و فریاد اعتراض خود را علیه همه این ستمگریها بلند کند . نه اینکه نظیر تبریزی و شوونیستهائی از این قماش هر وقت علیه ستم ملی در مقاله ای سخنی بمیان می آید دون کیشوت مآب شمشیر مخالفت به دست گرفته و بر دشمن خیالی بتازند.