حدود سرزمینهای ترک از آلبانی

حدود سرزمینهای ترک از آلبانی در شرق اروپا تا آناتولی، آذربایجان، قفقاز، زنجان و قزوین، و ساوه، گنبد و ترکمن صحرا و ترکمنستان و ازبکستان و تا دوردست های آسیای میانه و چین و مغولستان است

داشتن ریشه زبانی واحد در این جغرافیای وسیع یعنی "التصاقی" بودن زبان آنها، از زبان کره ای، مغولی، ترکمنی، تا ترکی (قشقایی، افشار، آذربایجانی، گرجی، استانبولی تا آلبانی) و سومری دلیل اصالت حضور این مردمان در پهنه بسیار وسیع آسیا میباشد
این حضور همواره در همسایگی اقوام و مردمانی با ریشه زبانی هند و اروپایی یعنی زبانهای سانسکریت،هندی، اردو، پشتو، دری، فارسی، تاجیک، گیلکی و مازنی، لری، کردی و لَکی، بوده است. به تعبیر جغرافیایی در قسمتهای جنوبی تر این سرزمین، ایرانیان و در قسمتهای شمالی آن تورانیان زیسته، حکومت کرده، جنگ کرده و رشد کرده اند. و همچنان که از کرمانشاه تا اورامانات، تا سنندج، تا بوکان و تا وان