Skip to main content

جناب ایرانی سلام؛

جناب ایرانی سلام؛
بهنام چنگائی

جناب ایرانی سلام؛
در نقد و اعتراض صمیمانه و مسئولانه ی شما و من رگه های جدی ترس، ریشه های عمیق تلخ و هوشیاری های هراسان و حقیقی ای وجود دارد که می باید مورد شرمساری و دردباری همه ی نیروهای ضدمردمی از این خودفریبی های تنگ نظرانه ی یک مشت پانترکیست باشد که عملا مایه اشکال رودرروئی ها و دشمنی افکنی ها میان ملت های ستمکش ما شده است.

راسیسم و نژادپرستی ایکه رسما کور و خودفریب تر شده است و همزمان این برتریجوئی منشأ نگرانی من، شما، نیروهای نوعدوست، مترقی، دمکرات، چپ و کمونیست بوده و هست.

جناب ایرانی! نقد بالای من و شما بر نیروهای تندرو و ناسیونالیست کاملا جدی و توامان آگاهانه است و ضرورتا راهکارهای منطقی و درست نیز می خواهد. این راه و چاره: نه تشویق این تصادم و تعمیق آن، بلکه یافتن راهبردهای متقابل، آرامش بخش و تعمیم یافته برای همه ی ملت ها و کارگران آنها و توده های فرودست سراسری می باشد.

جناب ایرانی:
جلب اعتماد ها، دوستی ها و دعوت به رفتارهای مسالمت جویانه و فراملی، و تشویق همکاری های کلان و مشترک در راستای زدودن خودکامگی ها و ایجاب فضا آموزش و کسب دانش خودمدیریتی ها برای کنار نهادن همه ی تبعیض ها و نابرابری ها و بهره کشی های انسان از انسان، بردباری های انقلابی و انسانی فراوانی می خواهد.

برای رسیدن به اهداف فدرالیسم آتی خود که همان تقسیم قدرت متمرکز سیاسی و مردمی و همبسته میان ملت ها باشد، ما آشکارا چاره ای جز همبستگی سراسری و متحد و مشترک در برابر دشمن ضدبشری استبدادشیعی نداریم.

آرزوی آن پیروزی، به هرکدام از پایه ی همبستگی ها، دست دوستی ها و زنجیره ی هموندی های همه ی ملت هائی در بند داعش شیعی متکی بود و می باشد که هرگز آنها ( همدردی و دوستی ملت)نباید گسیخته شده و یا در برابر منافع حقارت برانگیز ناسیونالیستی بریده شوند و بدتر از آن مسبب رودرروئی ها بگردند.

همه ی ملت ها شایسته است که بدانند هرنگاه تمامیتخواه و شوینیستی در عرصه ی جهان گلوبال امروزین، دیریست که دیگر ارتجاعی و راسیستی گشته و خودمحوری های این "طمع" دیر یا زود محکوم به خودزنی و نابودی ست؛ و کمترین ثمره و شانس او تنها شکست خودی نیست؛ بلکه برباد دادن فرصت اسقلال رأی ها و اعِمال خواست ها و نابودی پیشبرد خودگردانی های دیگر ملت ها در برابر قدرت درنده ی، خداگونه و فوق مرکزی خلافت خامنه ای هم می باشد که نباید از چشم انداز مبارزه ی مشترک دورگذارده شود.

قطعا هیچ ملتی به تنهائی و بدون پشتیبانی دیگر ملت ها به هیچکدام از خواسته های بحق و دیرینه ی خود که مجموعه ی بلند بالائی دارد دست نخواهد یازید.

ایت گروهک های کوچک تنگ نظر و بیمار نمی توانند مانع همکاری های حیاتی و همبستگی ضروری و آگاهانه ی نیروهای مترقی آدربایجان، کردستان و دیگر ملت های بزرگوار ما شوند.

با این حساب من و شما نمی توانیم دیگر موافق این دو جمله باشیم:

! ـ من به عنوان یه کرد نمی توانم با نژاد پرستانی که از اسم و فرهنگ کرد بیزار هستند نمی توانم متحد وهمدل و یک سو باشم انسانهای بد نیتی که تا دو هفته پیش شلوار کردی را به شکل کردستان بزرگ می بینند!
2 ـ ارومیه را ملک پدری خودشان کرده اند نمی توانم و نمی خواهم اتحاد داشته باشم و من هیچ حمایتی این از ماجرای اخیر توهین فتیله به ترک زبانان نمیکنم!

از پانویستان قدردانی می کنم و تندرست باشید