می گویند: "دانستن عذاب کشیدن

می گویند: "دانستن عذاب کشیدن است" آن قسمت از کارگران و دهقانان که به قول سقراط "می دانند چه چیز خوب است و چه چیز عادلانه" درد دیکتاتوری، درد توهین های طبقاتی، درد مرگ تدریجی کارگران در کارخانه ها و کارگاه ها، درد انسان درجه دوم بودن در وطن خویش را بیشتر از هر کس دیگر احساس می کنند، واضح است که تنها با شناختن و احساس کردن هیچ دردی درمان نمی پذیرد، پس بایستی دنبال علاج اساسی بود، به عقیده من در جامعه مریض و عقب مانده ایران با حکومت سرمایه داری آخوندی نمی توان با مبارزات مدنی به آزادی و حقوق انسانی دست یافت و جلو بهره کشی از کارگران و مفت خوری زرسالاران را گرفت، کارگران و دهقانان بایستی در همه شهرها گروه های مخفی "مقاومت و تأدیب کارگری" تشکیل داده با مطالعه شرایط عینی و استفاده از مبارزات رهائی بخش دیگر خلق های در بند وارد عمل گردند، اولین قدم بایستی تأدیب پان نامه نویسان قلم به دست باشد!