باور کنید این ترکیه (حکومت و نه مردم) خودش پاش را پیش میاره! به جنایت در پاریس فکر می کنی؛ ترور ناجوانمردانه 3 رزمنده کرد سانسور ناپذیر میشه! به تروریست های داعش فکر می کنی، اقای اردوغان پاش را میاره جلو.
شما هم اگر عینک اردوغانیسم را از روی چشمهای تان بردارید؛ بدون تردید در کنار جنبش آزادیخواه و رفع تبعیض کردها قرار می گیرید. حزب کارگران کردستان خوب یا بد؛ کردهای تحت ستم ترکیه، تمام قد از آن حمایت می کنند و این حزب را قبول دارند. من می توانم چرائی تروریست معرفی کردن کردها در ترکیه را درک کنم.
ولی بدانید که در ترکیه و روژوا بچه ها با سرودهای آزادیخواهانه کردی بزرگ میشوند. پیر و جوان، تمام قد از ی .پ گ و حزب کارگران کردستان دفاع میکنند. من به خواست های برحق کردها نه تنها احترام می گذارم؛ بلکه در کنارشان هم ایستاده ام. همین عشق و علاقه را هم به مردم آزادیخواه ترکیه دارم.
باور کنید این ترکیه (حکومت و
باور کنید این ترکیه (حکومت و
اقبال اقبالی
من بر خلاف مرتجعین پان ترک، نمی توانم با عینک نژادپرستانه انسان ها را تفکیک کنم. و مشکل را نه در مردم بلکه در حکومت های می بینم. شما و همفکران شما تنها تهمت می زنید. هرگز نمی توانید موردی از نفرت و کینه توزی در نوشته های من نسبت به مردم ترک و .. پیدا کنید!!! مشکل پان ترک ها اینست که برخورد به ارتجاع فاشیستی را مترادف برخورد به قوم، قبیله و نژاد خود تلقی کرده و با روحیه قبیله ای، خود را با مردم یکی می پندارند. اتفاقن هیچ ازادیخواهی نمی تواند عاشق مردم (انسان) باشد و ضد فاشیست نباشد! شما دشمنی مرا بخوبی تشخیص می دهید، ولی مخاطب من و گوهر این آشتی ناپذیری با ارتجاع و فاشیسم را تحریف می کنید. من تفاوت کیفی میان اردوغان ها و محسن رضائی ها قائل نیستم؛ چراکه عزیمتگاه من در برخورد به انسان، نژاد، مذهب، زبان و خون نیست. ایستادن در سنگر آزادی و دفاع از سربلندی مردمان هزینه دارد. راهی ست که داوطلبانه انتخاب شد و بهر قیمت ادامه می یابد.