آقای تبریزی گرامی؛

کردهای ایران نیز از گروه های پان کرد ایرانی مانند حزب دموکرات کردستان ایران، حزب کومله، پژاک و ..... جز آسیب و تیره روزی چیزی ندیده اند!
من در شگفت ام که شما بعنوان انسانی عدالتخواه چگونه مصیبت هائی که بر کردها رفته نه در حکومت بلکه در یک حزب سیاسی می بیند؟!
این تحلیل طبقاتی ست که شما از ترکیه داد اید؟!!:
" در سایه جنگ افروزی های ناسیونالیستی پ - ک - ک هزاران تن از کردهای ترکیه و حتی کسانی که با جنگ سر و کاری نداشتند کشته و زخمی شدند و هزاران کرد نیز ناچار از کوچ ناخواسته شدند! هزاران روستای کردنشین صد در صد ویران و هزاران کشتزار نیز سوختند! قتل های ناموسی و خانوادگی در میان کردهای ترکیه آن هم در جمهوری از یک صد سال پیش لائیک ترکیه به فراوانی دیده می شوند و گستردگی بازار خودفروشی دختران و زنان کرد در ترکیه برای نداری و یا زورگوئی و تهدید و همچنین کار کودکان کرد نیمه جان و گرسنه و بی سواد در ترکیه را هیچکس نمی تواند نادیده بگیرد، کدام یک از این تیره روزی ها که مردم کرد در ترکیه گرفتار آنها هستند کوچکترین پیوندی با سوسیالیسم دارند؟ و آیا این بدبختی ها و تیره روزی ها برای مردم کرد ترکیه در سایه زهر کشنده ای به نام ناسیونالیسم و پان کردیسم به بار آمده اند یا سوسیالیسم؟ سنجش پیشرفت و خوشبختی مردم یک سرزمین در جهان کنونی با چیزهائی مانند: برابری حقوقی زن و مرد، میانگین درآمد سرانه، باسواد بودن، بهداشت و دسترسی همگانی به دارو و درمان، کاهش مرگ و میر نوزادان، آموزش دانشگاهی، امنیت، بیمه، کاهش بزهکاری و ..... انجام می شود، کردهای ترکیه پس از سال ها جنگ و کشتار خانمانسوز ناسیونالیستی که پ - ک - ک به راه انداخت و پس از کشته و زخمی و آواره شدن هزاران تن در کدام یک از این زمینه ها پیشرفت کردند؟ هیچ کرد خردمندی در ترکیه از پ - ک - ک پیروی نمی کند و این حزب به بن بست رسیده و هوادارانش را از دست داده است"

مسبب آنچه را که ذکر کرده اید حکومت ها در ترکیه بوده اند و نه حزب کارگران کردستان. این حزب علیه همین بیدادگری ها بپا خاسته و مبارزه اش (علیرغم همه کجروی ها) در صف مردم و برای مردم است. این وارونه نگریستن و جنایات حکومت ها را به آزادیخواهان و عدالتجویان نسبت دادن، دادگرانه است.
عزیمتگا سیاسی من نه "ناسیونالیسم" و نه "پان گرائی" ، بلکه دقیقن انسانگرایانه و معطوف به دفاع از رهائی مردمانی ست که مورد ستم قرار گرفته اند.
آقای تبریزی عزیز توشتید که:
"هیچ کرد خردمندی در ترکیه از پ - ک - ک پیروی نمی کند و این حزب به بن بست رسیده و هوادارانش را از دست داده است!"
این نظر درست نیست. کردهای ترکیه (کردیه) دولت شان را در قندیل تشکیل داده اند و نظام دمکراتیک روژوائی هم الگوی فردای آنهاست.