جناب توکلی با احترام, به اعتقاد من, برخورد یک ایرانی به مفهوم عام, با عدالت, آزادی, حقوق بشر و غیره احساسی, مشکل آفرین و در راستای دوگانگی و ثنویت نهادینه در تفکر و اعمالشان است. مثلا برپائی اسرائیل و اشغال غزه و کرانه غربی غصب است و مذموم اما ایجاد ارمنستان و اشغال قره باغ صحیح است و مقبول. راسیسم بر علیه خودشان در اروپا و امریکا قابل تقبیح, اما نژادپرستی عریان بر علیه شهروند غیر فارس در ایران موجب تشویق است.مصائب رفته بر بنیانگذار سازمان جهنمی اطلاعات ایران در جنگ قدرت سبز و سیاه ورد زبان همه اما ذکر نامی از فعالین زیر شکنجه حرکت ملی آزربایجان عبور از خط قرمز است. عکس و یاد کشته شدگان جنبش سبز آذین بخش صفحات مجازیشان است اما تصویر کشته شدگان قیام ضد نژادپرستی آزربایجان را جائی در آنها نیست.
همه ادعا می کنند که خون مردم جای- جای دنیا یکرنگ است ,
بعنوان مثال در ذهن بسیاری از بظاهر عدالتخواهان , خون 500 هزار پیر و جوان, زن و مرد دارفوری قتل عام شده توسط اسلامیون حاکم در سودان در 10 سال اخیراز خون فلسطینیان کشته شده توسط اسرائیل بمراتب کمرنگتر است و اکثرا حتی نمی دانند دارفور کجاست!!!! خیلی از مدعیان حقوق انسانها از قتل عام 600 هزارتوتسی توسط هوتو های فرانسوی زبان با حمایت صلحبانان فرانسوی در اواخر قرن بیستم . آیا میدانید روسیه پوتین چنان کشتاری در چچن براه انداخت که شوهران 70 درصد زنها ی کشته و یا مفقود الاثرشده بودند.
بسیار غم انگیز است که بر اساس قوانین جنایتکارانه بین المللی خون بها های انسانها نیز همانند کالاهای یک مغازه!!!! متفاوت است. دکتر مولائی( دکترای حقوق بین الملل از سوئیس) در مقاله ای در یکی از روزنامه های تهران نرخ خونبهای شهروند ایرانی را تعیین نمود. بازماندگان شهروندان افغانی کشته شده در بمباران هوائی امریکا با پذیرش 500 دلار و رضایت در دادگاهی در افغانستان, نرخ خون شهروند خود را بر اساس قوانین نین المللی تعیین کردند. ایران در توافقی با ایالات متحده با قبول حدود 25000 دلار بابت هر کدام از شهروندان جان باخته خود در حادثه سقوط جمبوجت هما نزدیکی تنگه هرمز نرخ جان شهروندان ایرانی را در قوانین بین المللی ثبت نمود. ایران مجبور شد طی رای صادره یک دادگاه بین المللی, صدها ملیون دلار بابت 444 روز حبس ( نه خونبها) غیر قانونی دیپلماتهای امریکائی خسارت بپردازد.
بنظر من تنها راه حل پیش رو, پرهیز از پرخورد شاعرانه است و کمک به اعتلای موقعیت اجتماعی, اقتصادی و سیاسی مردمانی که بدانها تعلق داریم می باشد تا حد اقل خونبهایشان را افزایش دهیم و از نقطه کور حساسیت جهانی خارج شویم.