جناب کرمی گرامی سلام؛
از پانویس تان متشکرم و من هم فکر می کنم که مرزهای جامعه ی طبقاتی در عرصه های ملی ِملت ها می باید همه گاه بلند و همچون پرچم افراشته بماند تا امکان شناسائی دوست از دشمن در چشم انداز آتی و در دیدگاه توده ی ملت ها آسان باشد.
اغلب می بینم که مبارزان ملی برای احقاق حقوق مستقل و مستحق فرهنگی خویش مرز روشنی با "بورژوازی ملی" خود که با ساختار سراسری و جهانی پیوند دارد، ندارند؛ همان سرمایه دارهای دنبه کلفت ملی و سودجوئی که پیش و بیش از همه ی دیگر استثمارگران، ملت خود را سرکیسه کرده و تعهدی به فقر و فاقه ی فرودست و هم زبان خود ندارند و دعاوی سرمایه سالارانه و انباشت ثروت آنها، راهی در دایره ی قومی، فرهنگی و مذهبی اغلب ندارند. و البته از آنهای دارا و متمول انتظاری هم جز این نمی رود، اما توده ی ملت ها می باید در برابر بورژوای خودی کاملا بیدار و هوشیار باشد. تندرست باشید