جناب بهمن موحدی(بامدادان)

خودمدیریتی های ملت ها ـ قوم ها و یا بنا به دریافت شما راه حل قدرت سیاسی متمرکز و تاکنونی را بیشتر و بهتر مورد بررسی و رد موافقان و مخالفان همه سویه ی آن بگذارد.

من باور به وجود ملت ها، نابرابری های آنان و ستم های فراوان شان دارم. و سرکوب فرهنگ و حقوق برابریخواهی آنها را در هردو دوره ی شاه و شیخ بشدت محکوم می کنم. و مدافع یافتن راه چاره های کارساز برای خودمدیرتی، و همزمان اتحاد آزاد و دلبخواه آنها با دیگر ملت های مانهستم.

من پشتیبان همبستگی آزاد ملت در چهارچوب ایران هستم. و هرگز به جدائی ها و تجزیه های ایران، هیچگونه سمتگیری و یا نگاه مثبت نداشته و ندارم. اما اگر ملتی تمایل به چنین خواست ارتجاعی و جدائی از ما داشته باشد، آنگاه من به خود این حق نمی دهم که در برابر خواست جئائی خواهانه ی آنها با همه ی مخالفتم، با اسلحه و زور کور بایستیم.

بلکه باید و شایسته است که به خواست علل جدائی آنها تمرکز نمود و پاسخ روشن و منطقی داد. و البته اغلب ملت های ما هم جز تعدادی اندکی از پان های شونیست و تندروان ناسیونالیست، بقیه ملت های ما چنین تمایلی را ندارند؛ آنها حقوق شهروندی یکسان و حق اعِمال آزاد اراده ی فرهنگی خود را دارند و می خواهند به زبان خود تحصیل کنند. خوب! چرا نباید با زبان خود تحصیل کنند؟

پاسخ کوتاهی به چرائی فدرالیسم را من برای خود چنین برجسته و لازم دانسته و می دانم:

به خلاصه ترین شکل بیان، ویژگی کشور ما با اقتصاد نسبتا تکپایه ی نفتی و تآثیر ویرانگر مذهب شیعی بر آن، دریغا که تا بوده و بوده، این مجموعه فرهنگی، تاریخی، سیاسی، اقتصادی و مذهبی زمینه ای گشته است برای تولید و بازتولید کردنکشان رنگین مفتحور نظامی و مذهبی و حکومت شاهان و شیخان را تشویق به توتالیتاریسم ویرانگر تاکنونی کرده است.

راه حل اصولی گذر از بیداد شاه و شیخ دگرگونی و تقسیم قدرت سیاسی و زدودن سیاست متمرکز می تواند باشد که هرگز وجود نداشته است. من موافق راه حل فدرالیستی هستم. زیرا: در این ساختار حکومتی قتدرت مرکزی اختیار های محدودی بنا بر قانون فدراتیوتیسم دارد؛ و قدرت مافوقی وجود نخواهد داشت که به تنهائی قادر باشد اعمال قلدری کند؛ چنین استعدادی در این ساختار میسر نیست که فردی بعنوان امام و یا پادشاه برای امور مختلف تصیمیم فردی و خودمحورانه بگیرد.

در این راهبردها و شیوه های غیرمتمرکز سیاسی و اقتصادی، قلل متعددی وجود دارند و به جگونگی برداشت و کنش های همدیگر وابسته هستند و خصوصا در امور استراتژیک و مهم، هرگز متصور نیست که یک چنان شاه و یا یک چنین ملای خودکامه ای پیداشود که بتواند به تنهائی همه کاره باشد و به هیچکس هم مانند شاه و شیخ پاسخگو نباشد. نه چنین پدیده ای برای همیشه از قاموس هرهنگ سیاسی و اجتماعی ما دورانداخته می شود.

در این مورد بسیار می شود گفت و شنفت اگر شما بخواهید. تندرست باشید